In deze studie werd getracht de grenzen van de hulpbronnen voor dynamische visuele aandacht gedurende de leeftijdsontwikkeling te onderzoeken, waarbij gebruik werd gemaakt van NeuroTracker-snelheidsdrempels als maatstaf voor de aandachtscapaciteit.

21 deelnemers werden gegroepeerd op leeftijd: schoolgaande leeftijd (6-12 jaar), adolescent (13-18 jaar), volwassene (19-30 jaar). Elke groep voltooide de NeuroTracker-basislijnen met behulp van snelheidsdrempelmetingen bij steeds groter wordende aantallen doelen.

‍

Voor alle groepen veranderden de snelheidsdrempels op een logaritmische manier, consistent met de relatieve toename van de vereisten voor het volgen van meerdere objecten. De aandachtscapaciteiten voor NeuroTracker werden bepaald op basis van leeftijd, met aanzienlijk lagere limieten voor het volgen van meerdere objecten voor schoolgaande personen. De bevindingen suggereerden ook dat de 3D-stereocomponent van NeuroTracker een kritische faciliterende factor is voor het verwerken van grotere aandachtsbelastingen: schoolgaande individuen zouden aantallen doelen kunnen volgen voorbij de grenzen van 2D niet-stereo (zoals vastgesteld in eerdere onderzoeken). Deze bevindingen suggereren dat NeuroTracker kan worden gebruikt voor het karakteriseren van de ontwikkeling van de toewijzing van middelen in aandachtsprocessen door het gebruik van een maatstaf die de omstandigheden in de echte wereld het beste benadert.

Het is bekend dat aandacht en feedback een cruciale rol spelen bij het leren. In dit vooronderzoek werd getracht de voordelen van directe feedback bij de taakuitvoering van NeuroTracker te beoordelen.

38 jongvolwassenen (gemiddeld 23 jaar oud) voltooiden vier NeuroTracker-sessies gedurende twee dagen. 19 deelnemers kregen tijdens de sessies feedback over de testprestaties, en 19 deelnemers kregen geen feedback. Evaluaties vóór en na de training werden uitgevoerd met behulp van de Continuous Performance Test II om de cognitieve functie te meten.

De deelnemers die werden geholpen met feedback lieten tijdens de vier sessies een grotere verbetering zien in de NeuroTracker-scores. De feedbackgroep demonstreerde ook betere overdraagbaarheidseffecten op de CPT-II-taak, wat tot uiting kwam in een aanzienlijk lager gemiddeld foutenpercentage vóór/na. De resultaten geven aan dat feedback een positief effect heeft op de prestaties en een belangrijk aspect kan zijn bij de overdracht naar cognitieve functies.

Beoordelen of het mechanisme van perceptueel-cognitieve training kan worden overgedragen op ruimtelijke en semantische vaardigheden bij studenten.

‍

60 mannelijke middelbare scholieren werden willekeurig toegewezen aan een NeuroTracker-trainingsgroep (21 sessies verspreid over 7 dagen) of een passieve controlegroep (geen training). Beoordeling vóór en na de training werd uitgevoerd met de Test of Spatial Ability en de Test Of Semantic Skills-Intermediate.

De controlegroep vertoonde een verwaarloosbare verandering tussen pre- en posttests, terwijl de NeuroTracker-groep een significante overdracht liet zien met een winst van ongeveer 50% in ruimtelijk vermogen en een winst van 55% in semantische vaardigheden. De onderzoekers concludeerden dat een NeuroTracker-interventie de cognitieve vaardigheden van middelbare scholieren kan vergroten.