Het volledige potentieel van de hersenen wordt overal ontgrendeld door bedrijven

Om de invloed van de inname van de voeding en de slaap van eSports -atleten op cognitieve prestaties en leercapaciteiten te onderzoeken, gemeten door NeuroTracker.

119 eSports-atleten voltooiden een rigoureuze batterij van beoordelingen gedurende een periode van 8-10 dagen. Dit omvatte een uitgebreid bereik van 8 enquêtes zelfevaluatie, een record van dieet, vloeistofinname en urinekleur, continue biometrische monitoring van hartslag en slaapkwaliteit, en 20 sessies van NeuroTracker verdeeld gedurende de periode.

De gemiddelde slaapkwaliteit bleek in het bereik van matige tot ernstige slaapstoornissen te liggen en de meeste deelnemers voldeden niet aan de USDA -richtlijnen voor tal van belangrijke voedingsstoffen, evenals buitengewone aanbevelingen voor cholesterol, natrium en verzadigd vet. NeuroTracker -basislijnen verbeterden gemiddeld met ongeveer 50% aan het einde van de 20 sessies (vergelijkbaar met elite -atleten). Hogere prestaties NeuroTracker waren sterk gecorreleerd met betere slaap- en voedingsgewoonten, en specifiek, het consumeren van de aanbevolen inname van eiwitten was nauw verbonden met verhoogde leersnelheden.

Het doel van dit meerjarige onderzoeksproject was het ontwikkelen van methoden voor het beoordelen van de effectiviteit van training (inclusief live en gesimuleerde platforms) door metingen van cognitieve werkbelasting te valideren die kenmerkend zijn voor het verwerven van vaardigheden.

‍

10 evaluatiepiloten (100-300 vluchturen ervaring) werden geselecteerd om lage, middelgrote en hoge moeilijkheidsvluchtmanoeuvres uit te voeren in zowel een jet-vluchtsimulator als live jet-vlucht (Aero Vodochody L-29 Jet Trainer) met behulp van experimentele omstandigheden. Tijdens vlucht werden ECG-gegevens (Nexus-4) en oogtracingsgegevens (Dikablis) verzameld. Vluchtprestaties werden geanalyseerd op hoogtes, rollen en verticale snelheidsfouten en cognitieve werklast werd subjectief beoordeeld (10-punts Bedford Workload Scale). Als een gevalideerd hulpmiddel voor het evalueren van perceptueel-cognitieve vaardigheden, werd NeuroTracker geselecteerd om de reserve cognitieve capaciteit te meten via externe belasting (Cognitive Load Theory). Alle piloten voltooiden voor het eerst thuisgebaseerde NeuroTracker consolidatietraining (15 kernsessies). NeuroTracker werd geïntegreerd in het vluchttestbed. Lage, gemiddelde en hoge moeilijkheidsvluchtmanoeuvreerstests werden uitgevoerd door alle piloten, beide zonder NeuroTracker, en terwijl ze tegelijkertijd NeuroTracker -kernsessies uitvoeren.

‍

Vergeleken met het uitvoeren van alleen NeuroTracker , veroorzaakte levende en gesimuleerde vlucht over alle manoeuvres een drastische afname van de drempels NeuroTracker (gemiddelde van ~ 97%). Dit heeft misschien voor het eerst objectief aangetoond dat jetvlucht zeer hoge intrinsieke cognitieve belastingen omvat. Live -vlucht resulteerde in lagere NeuroTracker en fysiologische prestaties dan gesimuleerde vlucht, met grotere verschillen voor manoeuders met een hogere moeilijkheid. Dit bewijs suggereert dat fysiologische en cognitieve belastingen aanzienlijk zwaarder zijn in live-vlucht, wat de theorie ondersteunt dat de hersendynamiek verschilt in real-world omgevingen in vergelijking met die van een laboratorium.

Om de effecten van NeuroTracker -training op gestandaardiseerde aandachtsmetingen, werkgeheugen en visuele informatieverwerkingssnelheid te onderzoeken met behulp van gestandaardiseerde neuropsychologische tests. Bovendien om veranderingen in de hersentoestand te meten met behulp van functionele hersenbeeldvorming.

‍

20 universitaire studenten werden aangeworven en verdeeld in een NT-trainingsgroep (30 sessies van NeuroTracker) en een niet-actieve controlegroep. Cognitieve functies werden beoordeeld met behulp van gestandaardiseerde neuropsychologische tests (IVA+Plus, WAIS-III, D-KEF's) en correlaten van hersenfuncties werden beoordeeld met behulp van kwantitatieve elektro-encefalografie (QEEG).

‍

De getrainde groep vertoonde sterke en consistente verbeteringen in de drempels NeuroTracker gedurende de trainingsperiode. De NT-groep vertoonde significant hogere scores op de IVA+plus auditieve, WAIS-symboolzoeking, WAIS-code, WAIS-blokontwerp, WAIS Letter-nummer-sequentie, D2-aandachtstest en D-KEFS-kleurnoeming, remming en remming/schakel subtests ( P <.01). Voor QEEG -maatregelen vertoonde de NT -groep een significante relatieve vermogenstoename in een reeks frequenties binnen de bètabandbreedte, met beide ogen open en gesloten ruststaten. Deze veranderingen werden waargenomen in frontale gebieden van de hersenen (uitvoerende functie) en vertegenwoordigde toename van de hersengolfsnelheid geassocieerd met verhoogde hersenactiviteit en neuroplasticiteit. Algemene resultaten gaven aan dat NeuroTracker -training de aandacht, informatieverwerking en werkgeheugen kan verbeteren en ook kan leiden tot positieve veranderingen in neuro -elektrische hersenfunctie.

Om te onderzoeken of realtime neurofeedback de leersnelheden voor NeuroTracker -training kan verbeteren.

40 gezonde volwassenen werden toegewezen aan vier trainingsgroepen (elk tien), waarbij ze het volgende uitvoerden:

• Standaard NeuroTracker training

• Geen training (controlegroep)

• NeuroTracker met EEG-neurofeedback

• NeuroTracker met schijn -neurofeedback

EEG-Neurofeedback omvatte closed-loop feedback die automatisch detecteert wanneer een deelnemer zijn doelen uit het oog is verloren en deze onmiddellijk opnieuw indexeert.

De standaard NeuroTracker groep, controlegroep en EEG-neurofeedback-groepen begonnen een vergelijkbaar niveau, hoger dan de Sham Neurofeedback-groep. De EEG-Neurofeedback toonde echter superieure leerpercentages over alle andere groepen in de loop van 10 trainingssessies. De resultaten laten zien dat een paradigma voor het leren van gesloten lus zeer effectief is in het verbeteren van de leerresultaten op de NeuroTracker taak.

‍

Analyseren van het herhaalde effect van stroboscopische zichttraining op perceptueel-cognitieve en anticipatievaardigheden bij voetballers.

‍

28 mannelijke voetbalspelers gerandomiseerd in twee groepen: stroboscopische visietraining en controlegroepen. De getrainde groep voltooide 8 weken stroboscopische training. Pre-post-beoordelingen werden voltooid voor beide groepen, waaronder NeuroTracker baseline en evaluaties besluitvorming en anticipatievaardigheden.

‍

Beide groepen verbeterden met vergelijkbare hoeveelheden in NeuroTracker basislijnen en besluitvorming. De getrainde groep vertoonde echter een grotere verbetering van de anticipatievaardigheden dan de controlegroep. De bevindingen suggereren dat stroboscopische visietraining geen perceptueel-cognitieve functies of besluitvorming verbetert, maar de anticipatievaardigheden bij voetbalatleten kan helpen.

Deze studie probeerde de limieten van de bronnen voor dynamische visuele aandacht te onderzoeken over leeftijdsontwikkeling met behulp van NeuroTracker als een maat voor aandachtscapaciteit.

21 deelnemers werden gegroepeerd op leeftijd: schoolgaande leeftijd (6-12 jaar), adolescent (13-18 jaar), volwassene (19-30 jaar). Elke groep voltooide NeuroTracker -basislijnen met behulp van snelheidsdrempelmetingen bij geleidelijk toenemend aantal doelen.

‍

Voor alle groepen veranderden snelheidsdrempels op een logaritmische manier die consistent is met de relatieve toename van meerdere objectvolgereisen. Aandachtscapaciteiten voor NeuroTracker werden bepaald door de leeftijd, met aanzienlijk lagere limieten van meerdere objecten voor schoolgaande personen. De bevindingen suggereerden ook dat de 3D-stereocomponent van NeuroTracker een kritische activerende factor is voor het verwerken van meer aandachtsbelastingen: individuen van schoolgaande leeftijd kunnen het aantal doelen kunnen volgen buiten de grenzen van 2D-niet-stereo (zoals vastgesteld in eerdere studies). Deze bevindingen suggereren dat NeuroTracker kan worden gebruikt voor het karakteriseren van de ontwikkeling van de toewijzing van hulpbronnen in aandachtsprocessen door het gebruik van een maat die het beste bij de real-world omstandigheden benadert.

Om te onderzoeken of NeuroTracker -training kan overbrengen naar verbeterde rijvaardigheden zoals gemeten door state-of-the-art rijdende simulatoren.

20 jonge volwassenen en 14 oudere volwassenen werden verdeeld in actieve en actieve controlegroepen. De actieve groep voltooide 30 sessies van NeuroTracker training. Voor en na de training werden alle deelnemers beoordeeld met behulp van een high-fidelity driving simulator, die talloze aspecten van rijprestaties gemeten.

Uit de resultaten van de studie bleek dat zowel jonge als oudere volwassenen significante verbeteringen vertoonden in gesimuleerde rijprestaties na de NeuroTracker -training. In het bijzonder omvatte dit betere rijstrookmogelijkheden, snellere reactietijden op gevaren en verbeterde algehele situationeel bewustzijn. De oudere volwassen groep vertoonde een grotere algemene winst in de rijprestaties. De onderzoekers concludeerden dat deze studie voorlopig bewijs levert dat NeuroTracker -training de rijveiligheid kan verbeteren, met name door snellere detectie van of reactie op gevaarlijke gebeurtenissen.

Om de theorie te testen dat rijprestaties sterk geassocieerd zijn met dynamische verwerking van meerdere objecten, door te evalueren of NeuroTracker correleren met oudere rijprestaties in gesimuleerde scenario's.

30 Ervaren bestuurders met leeftijden variërend van 65-85 jaar oud werden getest op één sessie NeuroTracker (3D-MOT) en voltooiden maximaal 3 rijscenario's op de Stisim 3.0-rijsimulator. 5 onverwachte gebeurtenissen werden opgenomen in de scenario's om het crashrisico te testen. De correlaties tussen NeuroTracker -snelheidsdrempels en simulatiematen (crashsnelheid, rijstrookafwijking) werden vervolgens berekend.

Er werden zeer significante correlaties gevonden tussen NeuroTracker en zowel crashsnelheid als rijstrookafwijking in de snelweg rijscenario's. Lagere NeuroTracker werden sterk geassocieerd met rijstrookafwijking tijdens het samenvoegen van de snelweg, en hogere NeuroTracker met betrekking tot deelnemers die minder kans hebben om in verschillende scenario's te crashen en betere algehele vaardigheden op het onderhoud van de rijstrook te hebben. Deze studie voegt plausibiliteit toe aan het idee dat een meervoudige objecttrackingtest zoals NeuroTracker een kandidaat kan zijn voor opname in een beoordelingsbatterij voor oudere stuurprogramma's.

Deze studie onderzocht de effecten van een gesimuleerde cognitieve belasting van het spel-deel (NeuroTracker) op biomechanica van de onderste ledematen, met behulp van een landingstaak die relevant is voor het inspannen van het voorste kruisband (ACL). Het is bekend dat ACL -verwondingen een van de meest voorkomende gewone verwondingen zijn en het voorkomen is gekoppeld aan cognitieve factoren.

7 College Level Healthy Athletes (voetbal, volleybal, voetbal) voerden 16 landingsproeven met één poten uit met een sprong vooruit en een laterale sprong naar het tegenovergestelde been. Deze bewegingen werden gemeten via krachtplaten en beweging van de benen en bekken met behulp van 36 markers. De NeuroTracker -taak werd willekeurig toegewezen aan de helft van de proeven (dual-task procedure), met sprongen uitgevoerd tijdens de volgfase.

Terwijl neurotrackingheup- en/of knie -kinematica -metingen voor alle deelnemers aanzienlijk verschillend waren. De grootste verandering werd gevonden met knieontuctiehoek, bekend als het meest geassocieerd met ACL -letsel. Van de 7 deelnemers vertoonden 4 biomechanische veranderingen van de toegevoegde NeuroTracker -taak die een verhoogde ACL -stam onthulde geassocieerd met ACL -letsel. Op basis van de voorlopige bevindingen veronderstellen de onderzoekers dat een NeuroTracker -trainingsinterventie het risico op niet-contact ACL-letsel kan verminderen en een groter onderzoek zal uitvoeren met meer gedetailleerde biomechanische analyse.