Onderzoek naar de prestaties van NeuroTracker-training voor het volgen van meerdere objecten (MOT) in 2D- en 3D-omgevingen, bij zowel gezonde personen als personen met een hersenschudding, in drie studieomgevingen.

‍

86 deelnemers tussen de 8 en 91 jaar oud voltooiden 30 NeuroTracker-sessies in de loop van tien bezoeken. De individuen werden toegewezen aan een van de drie onderzoeken: een omgevingsvergelijking van 2D- versus 3D-training (n=58), een vergelijking van 3D-training onder vergrijzende bevolkingsgroepen (n=38), of een vergelijking van 3D-training D-training onder populaties met hersenschudding (n=34; niet-hersenschudding, recentelijk hersenschudding en langdurige hersenschudding).

NeuroTracker-training in 3D toonde voordelen voor alle leeftijdsgroepen en populaties met hersenschudding, wat aantoont dat alle individuen de prestaties konden verbeteren. Bij het vergelijken van de leerprestaties van ouderen namen de leerpercentages van NeuroTracker in mindere mate toe (p<0,05). De trends waren vergelijkbaar voor de groep met een hersenschudding, waarbij hoe langer een persoon last had van hersenschuddingsymptomen, hoe lager de initiële NeuroTracker-score. Ze vertoonden echter ook een hogere leerprestatie tijdens de training. Van bijzonder belang was de reactie op de 2D- en 3D-trainingsomgevingen. Er waren significante verschillen zichtbaar toen de omgevingen werden vergeleken, waarbij deelnemers in de 3D-omgeving beter presteerden dan de individuen in de 2D-omgeving. Bovendien bleek het overschakelen van de 3D- naar de 2D-omgeving schadelijk voor de prestaties.

De auteur concludeerde dat het erop lijkt dat de hersenen monoculaire signalen (2D) voor een 3D-omgeving niet in hetzelfde tempo of op hetzelfde vaardigheidsniveau verwerken als binoculaire signalen voor een 3D-omgeving (3D). Omdat de deelnemers die in 3D trainden tijdens het trainingsprogramma een hogere leercurve vertoonden, tonen deze bevindingen verder het extra voordeel en leerpotentieel aan bij het trainen van MOT in een 3D-omgeving.

‍

Om de basisrelaties tussen de Sport Concussion Assessment Tool 3 (SCAT3), de King-Devick Test (KDT) en 3D Multiple Object Tracking (NeuroTracker) te onderzoeken.

304 gezonde, niet-hersenschudding atleten (101 vrouwen, 203 mannen), variërend in leeftijd van 11-20 jaar oud, voltooiden de SCAT3, KDT en NeuroTracker in één bezoek. De resultaten werden geanalyseerd om te zien of bepaalde aspecten van de SCAT3 of de KDT de basislijnen van 3D NeuroTracker voorspelden.

Componenttests van de SCAT3 en KDT verklaarden een aanzienlijk deel van de variantie in de snelheidsdrempels van NeuroTracker. King Devick Test, Delayed Recall en coördinatietests hadden de hoogste voorspellende validiteit voor NeuroTracker-basislijnen. De auteurs suggereren dat deze correlaties zouden kunnen leiden tot waardevolle informatie om artsen die verantwoordelijk zijn voor het nemen van Return to Play-beslissingen beter te informeren.

Het onderzoeken van de leereffecten van NeuroTracker bij jongeren met en zonder mTBI, en onderzoeken of NeuroTracker de visuele perceptie na mTBI kan trainen om herstel te stimuleren en beslissingen te nemen over terugkeer naar activiteiten.

34 mannelijke en vrouwelijke deelnemers, tussen 9 en 18 jaar oud, voltooiden 18 NeuroTracker Core-sessies, verdeeld over 6 bezoeken. 20 van de deelnemers waren controlepersonen, zonder voorgeschiedenis van mTBI. 14 deelnemers hadden een recente geschiedenis van mTBI, maar waren symptoomvrij.

Beide groepen verbeterden in de loop van de tijd de NeuroTracker-taak. De controlegroep vertoonde een sterke leercurve, met een toename van 79% in de snelheidsdrempels tijdens de training. De mTBI-groep vertoonde minimaal leervermogen tijdens de eerste zes sessies, en vervolgens een vergelijkbare sterke leercurve gedurende de volgende twaalf sessies, met een toename van 66% in de algehele snelheidsdrempels. Het verschil in leervermogen tijdens de eerste zes sessies suggereert dat cognitieve tekorten aanhouden in een symptoomvrije fase van post-mTBI, en dat betere klinische beoordelingen nodig zijn om dergelijke functionele tekorten aan het licht te brengen. De resultaten toonden aan dat zowel gezonde jongeren als jongeren met mTBI baat kunnen hebben bij NeuroTracker-training met significante leereffecten. Deze studie suggereert dat NeuroTracker zou kunnen dienen als een goedkope en gemakkelijk toegankelijke tracker voor het herstel van mTBI's bij kinderen, en dat kinderen baat kunnen hebben bij de training na mTBI.

Onderzoek naar de mogelijkheid dat NeuroTracker-scores een marker kunnen zijn voor functioneel herstel na mild traumatisch hersenletsel (mTBI).

Twintig deelnemers aan kinderen en adolescenten voltooiden 18 NeuroTracker-sessies gedurende zes bezoeken. Tien deelnemers in de experimentele groep hadden eerder een hersenschudding opgelopen (tussen 2014-2017) en toestemming gekregen voor volledige terugkeer naar activiteiten, bepaald door gestandaardiseerde tests door een multidisciplinair team. Tien deelnemers in de gezonde controlegroep hadden geen voorgeschiedenis van mTBI. Er werd een pre-post beoordeling uitgevoerd van klinische metingen die gevalideerd waren voor de mTBI-populatie, waaronder evenwicht en coördinatie (evenwichts- en bilaterale coördinatie-subtests van de Bruinkinks Oseretsky-test van motorische vaardigheid), zelfgerapporteerde vermoeidheid (Peds-QL multidimensionale vermoeidheidsschaal), zelfgerapporteerde vermoeidheid (Peds-QL multidimensionale vermoeidheidsschaal), -effectiviteit op atletische vaardigheden en mTBI-presentatie gerelateerd aan fysieke activiteit, en een geautomatiseerde cognitieve testbatterij (ImPACT).

Kinderen in beide groepen vertoonden vergelijkbare leercurven met de NeuroTracker-taak, waarbij geen significante verschillen in trainingsrespons en snelheidsdrempelscores te zien waren. Evenzo werden er geen significante verschillen gevonden in de klinische metingen tussen de groepen voor het eerste en het laatste bezoek. Bevindingen suggereren dat kinderen die klinisch hersteld worden geacht van een gespecialiseerde mTBI-kliniek, een verbetering in NeuroTracker-prestaties behalen die vergelijkbaar is met die van gezonde controles. Dit benadrukt het belang van een passend klinisch management na mTBI, evenals het potentiële gebruik van NeuroTracker om de progressie van blessures te volgen en gebruikt te worden als een klinische marker voor herstel.

Om te onderzoeken of de grote behoefte aan effectievere instrumenten voor het beoordelen van hersenschuddingen in de sport kan worden aangepakt door NeuroTracker, en om eventuele verschillen met traditioneel gebruikte beoordelingen te vergelijken.

59 professionele atleten werden getest met NeuroTracker (3 kernsessies), de Standardized Assessment of Concussion (SAC) en het Modified Balance Error Scoring System (M-BESS), elk 48 uur na een hersenschudding. De tests werden herhaald in de return-to-play (RTP)-status volgens een standaard protocol voor hersenschuddingbeheer. De meerderheid van de atleten werd geclassificeerd met ernstige hersenschuddingen, zoals vastgesteld door een deskundige neuroloog. Daarnaast werden normatieve NeuroTracker-gegevens voor gezonde topsporters gebruikt als analytische referentie, samen met uitgangswaarden van voor het seizoen op SAC- en M-BESS-tests voor 32 van de 59 geblesseerde atleten.

Uit meerdere statistische analyses van de tests bleek het volgende. Vergeleken met gezondheidssporters was de leerfunctie binnen de 48 uur na een hersenschudding bij de geblesseerde atleten totaal verstoord. De NeuroTracker-scores na 48 uur waren aanzienlijk lager dan normaal en correleerden met het totale aantal gerapporteerde symptomen. NeuroTracker-scores voor de RTP-evaluaties brachten een significante verbetering in NeuroTracker-scores aan het licht (hoewel nog steeds onder het niveau van gezonde atleten). Ter vergelijking: het nut van de SAC- en M-BESS-tests voor het monitoren van hersenschudding bleek zwak te zijn, met een beperkte of verwaarloosbare correlatie met de uitgangswaarden vóór het seizoen, zoals bevestigd in andere onderzoeken. Voor de eerste keer demonstreert deze studie de unieke rol van NeuroTracker bij het monitoren van sportgerelateerde hersenschuddingen, waarbij een aantal van de vereisten wordt aangepakt die nodig zijn om op passende wijze te reageren op sportspecifieke eisen in de echte wereld.

NeuroTracker onderzoeken als alternatief of aanvullend beoordelingsinstrument voor patiënten met langdurig post-hersenschuddingsyndroom (PCS).

Een grote steekproef van 457 mannen en vrouwen in de leeftijd van 6 tot 73 jaar werd geëvalueerd op NeuroTracker (3 sessies), de Sports Concussion Assessment (SCAT), cognitie en balans. 265 deelnemers hadden geen voorgeschiedenis van hersenschudding, 135 personen waren asymptomatisch met een eerdere hersenschudding en 57 personen waren momenteel symptomatisch met een hersenschudding. Een Decision Tree Prediction-model werd gebruikt om een ​​meer geavanceerde beoordeling van de huidige hersenschuddingstatus te bieden.

Bij personen jonger dan 13 jaar (alleen mannen) werden geen significante correlaties gevonden tussen NeuroTracker-scores en hersenschuddingstatus, maar scores die positief geassocieerd waren met SCAT-resultaten. Bij personen van 13 jaar of ouder waren de NeuroTracker-scores significant lager bij symptomatische personen dan bij personen die asymptomatisch waren of geen voorgeschiedenis van hersenschudding hadden. De resultaten van NeuroTracker correleerden niet significant met SCAT-scores, maar correleerden wel positief met cognitie- en evenwichtsbeoordelingen.

Beslisboom Voorspelling van PCS met behulp van NeuroTracker-scores, demografische informatie en het aantal dagen sinds het letsel. Het model was zeer sterk in het classificeren van de hersenschuddingstatus (symptomatisch, asymptomatisch en geen geschiedenis), met een uitstekende specificiteitsnauwkeurigheid van 97,8%. Dit vertegenwoordigt de maximale nauwkeurigheid van alle gerapporteerde alternatieven, die zich hoofdzakelijk alleen hebben gericht op de letselstatus onmiddellijk na een hersenschudding, dat wil zeggen wanneer deze het duidelijkst te diagnosticeren is. Om deze reden concluderen de onderzoekers dat de diagnostische werkzaamheid opmerkelijk is, en veronderstelden ze dat dit soort succes misschien te wijten is aan de neurologische eisen aan de bewegingsperceptie die NeuroTracker oproept.