Hoofdstorm! - De NeuroTracker Experience Gastblog - Afl.1

Al een paar jaar bewonderde ik vanaf een afstandje de trainingstool Neurotracker. Ik heb gehoord over de enorme voordelen die het biedt, maar ik heb het nooit geprobeerd. Vandaag kreeg ik eindelijk de kans om er van dichtbij en persoonlijk mee om te gaan. Deze blogserie gaat over mijn ervaring met NeuroTracker en het volgen van een programma dat is ontworpen om mij te helpen mijn focus en aandacht te verbeteren. Ik ga de komende weken mijn ervaringen delen en kijken of ik een verschil in mijn voetbalspel kan waarnemen, om nog maar te zwijgen van andere intensieve activiteiten zoals autorijden of gewoon andere dagelijkse activiteiten. Ik hoop dat je van de serie zult genieten en NeuroTracker misschien in de toekomst zelf zult proberen. -JLJ

Omdat ik wist dat teams als Manchester United, de New England Patriots en de Vancouver Canucks het gebruikten, dacht ik dat Neurotracker zou kunnen helpen bij mijn bescheiden inspanningen op woensdagavondvoetbal. Ook al is het een 30+ competitie, het is een behoorlijk competitieve groep, en elke week zijn er altijd wel een paar toneelstukken waar ik graag nog een keer op zou willen spelen, waar ik later aan denk. Had ik maar…

Ik ben een goede speler, die bekend staat om zijn goede passing. Maar ik heb de afgelopen jaren gemerkt dat ik bezit onnodig weggaf, vaker dan nodig was. Het gaat niet om aanraking, het gaat om slechte passbeslissingen. Ik denk dat de problemen geworteld zijn in bewustzijn, voorspelling en veldvisie. Precies op de goede plek waar Neurotracker mee zou moeten helpen.

Dus vandaag begon ik aan mijn Neurotracker-training, daarbij geholpen door Jake, mijn trainingspartner. Hij beheerde het systeem terwijl ik mijn sessies deed, dus ik had een ervaren en goedaardige operator die hielp de ervaring veel aangenamer te maken.

En het zal beginnen...

Ik zette de 3D-bril op en ging op een kruk voor het grote 3D-scherm zitten, slechts een paar meter naar achteren. Jake startte het programma en stelde mijn startprotocol in, wat allemaal ongeveer 30 seconden duurde. Omdat hij weet dat ik een prima atleet ben, heeft hij het startpunt op een hoger uitdagingsniveau gezet dan een normaal startpunt, waarbij hij 4 ballen gedurende 8 seconden per run volgde, in plaats van 3 ballen gedurende 6 seconden. Hij maakte gebruik van mijn competitieve kant. Ik moet bekennen dat ik nieuwsgierig was naar hoe mijn score eruit zou komen.

De opleiding begon. In de 3D-ruimte kwamen acht ballen tevoorschijn, die eruitzagen als gele tennisballen die in de ruimte zweefden, best gaaf eigenlijk. Vier van de acht ballen werden vervolgens oranje, verder gemarkeerd met een witte halo. Dit waren degenen die ik moest volgen. Ze werden weer geel en zagen er nu hetzelfde uit als de rest, en toen begonnen alle acht ballen te bewegen in hun 3D-vak. Ze stuiterden heen en weer, van links naar rechts, van achteren naar voren en van elkaar af.

In de eerste ronde bewogen ze zich echter vrij langzaam, dus ondanks al het stuiteren en botsen, en ook al was het volgen van de ballen volkomen nieuw voor mij, kon ik ze met gemak volgen. Ze stopten plotseling en werden vervolgens volgens het systeem genummerd van 1 tot en met 8. Jake vroeg me om de vier sleutelballen te identificeren aan de hand van hun nummers, en ik ratelde de cijfers op, wetende dat ik ze had.

Ik gaf hem de cijfers eigenlijk in oplopende volgorde, in plaats van bijvoorbeeld van links naar rechts te lezen of de cijfers gewoon op te ratelen op basis van wat het meest in gedachten was. Ik was ze in mijn hoofd aan het ordenen, wat een extra stap is. Jake waarschuwde me dat als je het op die manier doet, het moeilijker kan worden bij hogere snelheden, en dat je ze op de snelst mogelijke manier kunt afraffelen, om te helpen het overzicht niet te verliezen. Soms is een sleutelbal bijvoorbeeld verborgen achter een andere in de 3D-ruimte, en rondbuigen om het nummer te zien kan net genoeg vertraging opleveren zodat je eigenlijk vergeet wat de andere ballen waren. Je moet je echt concentreren en snel bewegen!

De uitdagende klim

We gingen toen door naar de volgende ronde, en die was merkbaar sneller. Ik kreeg ze allemaal weer, maar het was duidelijk moeilijker. Ik kon het verschil voelen in het uitdagingsniveau, zeker buiten mijn comfortzone, maar pas in de tweede reeks. Ik kon intuïtief aanvoelen dat, als het bleef versnellen, ik misschien nog een ronde of twee in orde zou zijn, maar dan over mijn drempel zou waaien. Ik vroeg me af wat de professionele atleten en mannen van de Special Forces zijn en welke snelheden ze aankunnen.

En ja hoor, de volgende ronde begon snel en ik had moeite met het volgen van de ballen. Ik verloor er een paar uit het oog in de eerste seconde. Het was heel interessant om te zien hoe mijn geest werkte aan het reconstrueren van wat er net was gebeurd, terwijl ik nog steeds de twee ballen volgde die ik nog had, in een poging te herstellen, en ik denk dat ik dat deed. Maar net toen ik dacht dat het goed met me ging, vond er een grote, rommelige botsing plaats in het midden van de box, en verloor ik er opnieuw een paar. En ja hoor, op het moment van afrekening had ik 2 van de 4 fout.

Toen de eerste sessie eindigde, had Neurotracker deze teruggebracht tot mijn drempelwaarde van 1,83. Niet slecht, zegt de jonge Jake, voor een oude kerel als ik. Bedankt, kerel. Laat het me weten als ik een krat bier voor je moet kopen. Of laten zien hoe je je moet scheren. Mijn resultaten waren behoorlijk consistent, hoewel ze tijdens de laatste sessie iets daalden. Dat is normaal, zegt Jake, deels omdat het onderwerp op dit moment meestal vermoeiend is.

En ik was moe! Het duurde in totaal minder dan 10 minuten, maar ik was uitgeput, zoals na een volledige dag op een uitdagende training. Ik zweette zelfs een beetje, ondanks het gebrek aan beweging. Mijn hersenen hadden het gevoel dat ze hard werkten om de sessie te assimileren, nieuwe verbindingen te vormen en de chemie zich op te stapelen. Ik schrijf dit een paar uur later en ik voel die sensatie nog steeds, niet onaangenaam, maar aanwezig. Ik kan zien dat er iets aan de hand is daarbinnen.

Vooruitkijken

Tijdens de sessie begon ik na te denken over de strategieën die mensen zouden kunnen gebruiken om de ballen te volgen. Ondertussen ontdekte ik per ongeluk degenen die niet werkten! Als je te hard naar een bepaalde bal keek, werd het moeilijk om de anderen te volgen. Je moet ze eigenlijk allemaal tegelijk bekijken. Er waren tijden dat de vier ballen (van de acht die rondstuiterden) als één enkele groep waren, niet bepaald samen bewegend, maar nog steeds in samenhang met elkaar. Dat werkte heel goed, totdat een van die grote botsingen zou gebeuren.

Dus met één sessie op zak ben ik geïntrigeerd en zeker in voor meer.

De wetenschappelijke basis is ongetwijfeld heel anders in termen van wat Neurotracker bereikt, maar er was één ding dat deed denken aan de extreme focus die erbij betrokken was als ik Age of Empires , laat in de avond. In dat spel was er een plezierige focus die ontstond als je ongeveer 40 dingen parallel volgde en op allerlei soorten actie reageerde. Je bent volledig verwijderd van je fysieke wereld, zo niet je dagelijkse problemen. Eén woord voor 'entertainen' in het Frans is ' distraire ', wat zich ook vertaalt als 'afgeleid'. Ik vond parallellen met Neurotracker, ik genoot van het gevoel van extreme focus, en ik ben geïntrigeerd door dit gevoel in mijn hersenen, voorlopig toch!

Maar terug naar de wetenschap: het zal heel interessant zijn om te zien hoe mijn scores verbeteren met Neurotracker en hoe dat kan worden overgedragen op mijn voetbal (woensdagavond!) en daarbuiten. Ik kom binnenkort terug met opmerkingen hierover.

-JLJ

‍