Hoofdstorm! – De NeuroTracker-ervaring – Aflevering 3

NeuroTracker inging , was ik erg geïnteresseerd, zo niet angstig, om verbeteringen te zien. Ik had een kleine beweging in mijn partituren gezien en was benieuwd hoe dat zou blijven toenemen. Ook belangrijk was het observeren van eventuele veranderingen op het speelveld, omdat ik het gevoel had dat mijn besluitvorming over passerende wedstrijden de afgelopen jaren was afgenomen, wat tot onnodig balverlies had geleid.

Opnieuw zat ik voor het scherm en mijn trainingspartner Jake zette het systeem aan. We hebben besproken om wat extra uitdagingen aan de mix toe te voegen, zoals staan ​​of balanceren (bekijk deze video over de fasen van NeuroTracker-training voor meer informatie hierover). We besloten dat niet te doen, vooral omdat ik nog wat hoger in de prestatiecurve wilde werken voordat ik schakelde. Dit komt mede door de laatste sessie waarbij ik werd afgeleid door mijn zesjarige. Deze keer wilde ik me echt concentreren en presteren!

NeuroTracker start automatisch op een lagere snelheid dan je huidige basislijn, dus het begon met een snelheid van 1,2, wat ik inmiddels erg langzaam vind, ik mis het nooit meer met die snelheid. Elke keer dat je een serie goed hebt, gaat deze sneller. Voor het eerst kreeg ik 5 series op rij. De vijfde serie was op 3,4, en dat is de eerste keer dat ik er met succes een op dat niveau kreeg. Uiteindelijk brak ik mijn streak met een snelheid van 4,0, wat waanzinnig snel was voor mij - ik had drie van de vier fout! Eigenlijk verloor ik de ballen meteen, dus ik was alleen maar aan het gissen.

Vanaf dat moment trianguleerde het systeem naar wat ik aankon, en voor de eerste keer kwam ik boven de 2 uit, om 2.08 uur.

Een heel interessant fenomeen is dat 1,9 voor mij routinematig haalbaar was, terwijl het, toen ik de training een maand geleden voor het eerst deed, extreem snel aanvoelde. Dus ik kon deze keer niet alleen de verbetering in mijn scores zien, ik voelde het verschil ook echt . Er is een gevoel dat afwisselend varieert van meesterschap tot een vrije val, en op 1,9 voelde ik nu hetzelfde meesterschap als een paar weken eerder op 1,5.

De volgende avond had ik zaalvoetbal en Jake kwam langs om met de groep te spelen en te observeren, zoals hij de afgelopen weken had gedaan. Jake zelf is zeer constant geweest met zijn NeuroTracker-training en scoort nu meer dan 3,0, en hij beweert dat het zijn ijshockey-face-offs heeft geholpen van onder de 20% naar meer dan 80% te gaan. Ik wilde graag zien of ik minder weggeefpasses kon maken en idealiter meer assists en zelfs doelpunten.

Nou, ik kan je vertellen dat dit mijn beste spel in 2 jaar was! Jake en ik lachten ons een weg door het spel, terwijl ik een reeks waanzinnige assists de ruimte in maakte en een aantal memorabele solo-runs met als hoogtepunt doelpunten. Deze ene man Mike uit mijn team en ik hadden meerdere keren contact, waarbij ik hem recht op zijn voet zette toen hij voor het net passeerde, iets waar we nog nooit eerder verbinding mee hadden gemaakt.

Fysiek ben ik er slechter aan toe dan twee jaar geleden, met een slechte linkerknie en een gescheurde rechterkuit, dus het verschil moest in de geest zitten, niet in het lichaam. Hoewel één spel en één persoon geen wetenschappelijke, statistisch betekenisvolle ervaring is, was het anekdotisch gezien een zeer interessante ervaring. Ik stond echt in brand! Ik zal na de wedstrijd van aanstaande woensdag verslag uitbrengen, maar het ziet er goed uit!

‍