Kan cognitieve training het risico op sportblessures beperken?

Door de jaren heen heb ik gemerkt in welke mate cognitieve vaardigheden en fysieke motorische vaardigheden gevoelig met elkaar verbonden zijn . Het vermogen van een atleet om cognitief te presteren zal bijvoorbeeld worden beïnvloed door kleine verschillen in de belasting van de motorische vaardigheden, bijvoorbeeld staan ​​versus zitten. Meestal denken we niet te veel na over onze motorische vaardigheden en beschouwen we dagelijkse bewegingen als vanzelfsprekend.

Deze functies omvatten echter de precieze beweging van de spieren die nodig zijn om een ​​specifieke actie uit te voeren. Bij eenvoudige handelingen, zoals het strikken van onze schoenen of het schoppen van een bal, zijn onze motorische vaardigheden betrokken. Niettemin suggereerde een van mijn belangrijkste bevindingen dat systematische en incrementele training atleten zou kunnen helpen hun cognitieve drempel . Met andere woorden, dat ze complexe motorische vaardigheden (bijvoorbeeld het dribbelen van een bal ) onder de knie zouden kunnen krijgen terwijl ze onder hoge cognitieve belasting staan.

Cognitieve prestaties en motorische vaardigheden

Omgekeerd vroeg ik me af of het tegenovergestelde waar zou kunnen zijn. Kunnen cognitieve prestaties bijvoorbeeld de motorische vaardigheden ? Ik heb deze hypothese eerst onderzocht via ongepubliceerd onderzoek met NHL- spelers. Dit omvatte het gebruik van geavanceerde motion tracking-analyse om de puck- hanteringsprestaties te meten tijdens het gebruik van NeuroTracker. De spelers in dat onderzoek hadden niet getraind met NeuroTracker, maar hadden wel een initiële prestatiebasislijn. Met andere woorden, een startpunt dat gebruikt zou kunnen worden om het effect van NeuroTracker op hun cognitieve prestaties te meten.

De spelers werd verteld dat ze NeuroTracker moesten uitvoeren op een niveau dat dicht bij hun ‘zittende’ basislijn lag tijdens het hanteren van de puck. We hebben vastgesteld dat de verschillen tussen het hanteren van de puck alleen en de combinatie met NeuroTracker groot waren. Bewegingsvolgpatronen van de stick lieten zien dat de vaardigheid om de puck te hanteren aanzienlijk daalde. Interessant genoeg leken de spelers zich niet bewust van deze effecten.

Cognitieve belasting en zelfonderhoudende verwondingen

Het onderzoeken van mijn hypothese leidde me naar een pilotstudie , die tot doel had de potentiële rol van deze cognitieve belastingseffecten op zelfonderhoudende blessures te onderzoeken. Ik heb dit onderzoek uitgevoerd samen met een collega van mij, David Labbé , een expert in biomechanica, en afgestudeerde studenten.

We hebben ons om twee belangrijke redenen geconcentreerd op VKB- blessures (voorste kruisband). De eerste reden hiervoor is dat het een van de meest voorkomende sportblessures is. In feite worden jaarlijks ongeveer 200.000 atleten in de Verenigde Staten getroffen door een VKB-scheur of verstuiking . De tweede reden is dat dit soort verwondingen meestal optreden zonder contact met anderen. aanwijzingen dat er een verband bestaat tussen atleten met lagere niveaus van cognitieve vaardigheden en een verhoogd risico op VKB-letsel.

Bewegingsmechanica meten

In dit specifieke onderzoek hebben we universiteitsatleten getest in voetbal, volleybal en voetbal. Ze werden elk gevraagd om 16 afzonderlijke pogingen uit te voeren van twee sprongen met één been (één voorwaartse sprong, dan één zijwaartse sprong naar het andere been). De bewegingsmechanica van elke sprong werd nauwkeurig gemeten met krachtplaten en door bewegingsregistratie van hun benen en bekken (met behulp van 36 markeringen). NeuroTracker-training werd willekeurig toegewezen aan de helft van de onderzoeken, waarbij sprongen werden uitgevoerd tijdens de volgfase. We kozen voor NeuroTracker als een gecontroleerde simulatie van sportgerelateerde cognitieve belasting. Dit komt omdat we weten dat deze taak relevant is voor atletische prestaties .

Gevoeligheid voor letsel analyseren

Bij alle atleten veranderde de heup- en kniekinematica (kenmerken of bewegingseigenschappen) aanzienlijk tijdens het trainen met NeuroTracker, vergeleken met alleen springen. Concreet was het grootste effect een verandering in de abductiehoek van de knie , resulterend in een verhoogde belasting van de VKB. Dit is niet zo verrassend, aangezien de VKB meestal wordt gescheurd tijdens sporten waarbij plotseling wordt gestopt en van richting wordt veranderd. De verandering in beweging van de knie-abductiehoek trad op bij 60% van de deelnemers.

Onze bevindingen suggereren dat sommige mensen gevoeliger zijn voor dit soort verwondingen dan anderen. Het suggereert ook dat het gebruik van NeuroTracker tijdens het uitvoeren van bepaalde springoefeningen een geldige methode kan zijn om deze mensen te identificeren. Hoewel het slechts om een ​​pilotstudie gaat, wijzen de bevindingen erop dat cognitieve belasting de prestaties van motorische vaardigheden rechtstreeks kan beïnvloeden op een manier die de gevoeligheid voor lichamelijk letsel vergroot.

Het letselrisico beperken

Bij ons onderzoek waren atleten betrokken die niet met NeuroTracker waren getraind. Als gevolg hiervan zijn we van plan een vervolgonderzoek uit te voeren om te onderzoeken of NeuroTracker-training dit soort risicofactoren voor blessures kan omkeren. We hopen dit te bereiken met behulp van soortgelijke bewegingsregistratie-evaluaties, die voor en na de training zullen worden uitgevoerd.

Als onze hypothese klopt, zouden atleten mogelijk cognitieve training kunnen gebruiken om hun risico op blessures te beperken. In dit scenario NeuroTracker bijzonder relevant zijn, omdat het een zeer toegankelijke interventie is. Bovendien laten gegevens van duizenden atleten zien dat NeuroTracker grote verbeteringen kan opleveren binnen twee tot drie uur gedistribueerde training.

Een effectieve cognitieve interventie voor blessurepreventie zou over het algemeen de gezondheidsvooruitzichten verbeteren voor personen die aan sport deelnemen. Op eliteniveau, waar blessures van topspelers extreem kostbaar zijn, zou dit ook een concurrentievoordeel opleveren. Eliteteams weten immers dat het veel gemakkelijker is om een ​​blessure te voorkomen dan de schade te herstellen nadat deze is gebeurd!

‍