Beoordeling van postoperatieve cognitieve disfunctie met behulp van 3D-tracking van meerdere objecten bij openhartchirurgiepatiënten

Het evalueren van de effectiviteit van korte termijn cognitieve en motorische training gericht op visueel-motorische integratie bij PFT-overlevenden met behulp van trainingsapparatuur.

63 Kinderen overlevenden van kanker tussen de leeftijd van 6 en 17 jaar werden getest op basisniveaus op cognitieve en motorische functies. De patiënten werden vervolgens opgesplitst in een niet-interventiegroep en een interventiegroep die gedurende 2 weken 6 sessies van cognitieve motoropleiding (NeuroTracker en Dynavision) volgde. Beide groepen werden vervolgens opnieuw gebaseerd.

‍

Uit de primaire resultaten bleek dat de cognitieve motorische trainingsinterventie de grove en fijne motoriek, de motorische coördinatie, de visueel-motorische integratie en de visuele verwerking verhoogde. Secundaire resultaten toonden aan dat leeftijd een gevoelige factor was in de kankergerelateerde achteruitgang van cognitieve, motorische en oogfuncties, evenals de specifieke kenmerken van de kanker. De onderzoekers concludeerden dat dergelijke kortetermijnrehabilitatiemethoden nuttig kunnen zijn in de kinderoncologische praktijk.

Om te bepalen of NeuroTracker (3D-MOT) kan dienen als een effectief hulpmiddel voor hersenschudding.

485 deelnemers (8 tot 71 jaar) met en zonder een geschiedenis van hersenschudding voltooiden een NeuroTracker basislijn van 3 sessie.

Significante hoofdeffecten werden gevonden op NeuroTracker voor deelnemers met een geschiedenis van MBTI, het meest opmerkelijk in de eerste van de 3-sessies. De resultaten suggereren dat zelfs een enkele sessie NeuroTracker (6-mins) een nuttige indicator is van MTBI.

‍

Om de huidige onderzoekslacunes in het klinische beheer van pediatrische MTBI aan te pakken en om te zien of het gebruik van NeuroTracker kan helpen dergelijke hiaten te overwinnen.

Als een eerste fase werden 213 kinderen binnen 10 dagen na het ophouden van een MTBI -letsel streng beoordeeld om te bepalen of dergelijke beoordelingen voorspellend konden zijn voor de hersteltijd. Een tweede fase beoordeelde de haalbaarheid van 10 MTBI -symptomatische kinderen die 6 NeuroTracker verdragen. De derde fase van het onderzoek vergeleken verschillen in het leerpercentage NeuroTracker tussen 20 post-MTBI-kinderen en 14 gezonde kinderen. De vierde fase vergeleek 10 kinderen die klinisch herstelden van MTBI met 10 gezonde kinderen. De laatste fase vergeleek de leerpercentages NeuroTracker tussen 10 klinisch herstelde MTBI -kinderen en 12 kinderen in verschillende stadia van herstel.

Uit de eerste fase bleek dat een gecombineerde postconcussiesymptoomscore effectief was bij het voorspellen van vertraagd herstel. De tweede fase vond NeuroTracker trainingstraining goed werd verdragen en als veilig beschouwd in symptomatische pediatrische MTBI. De derde fase vond beide groepen verbeterd op NeuroTracker met training, maar die initiële leersnelheden waren lager voor de MTBI -groep. De vierde fase vond geen verschillen in het leren NeuroTracker tussen klinisch herstelde MTBI -kinderen en gezonde kinderen. Uit de laatste fase bleek dat kinderen in verschillende fasen van herstel lagere initiële leerpercentages NeuroTracker hadden in vergelijking met de klinisch herstelde groep. De onderzoeker concludeerde dat NeuroTracker een veilig en veelbelovend hulpmiddel was bij het beheer van pediatrische MTBI's.

Om de prestaties van NeuroTracker Multiple Object Tracking (MOT) -training in 2D- en 3D -omgevingen te onderzoeken, in zowel gezonde als hersenschudden, in drie studieomgevingen.

‍

86 deelnemers tussen de leeftijd van 8 en 91 jaar, voltooiden 30 NeuroTracker -sessies in de loop van tien bezoeken. De individuen werden toegewezen aan een van de drie studies: een omgevingsvergelijking van 2D versus 3D-training (n = 58), een vergelijking van 3D-training tussen verouderende populaties (n = 38), of een vergelijking van 3- D-training tussen hersenschudden (n = 34; niet-gecrucuseerde, onlangs hersenschudde en langdurig hersenschudden).

NeuroTracker training in 3-D vertoonde voordelen bij leeftijdsgroepen en hersenschudden, wat aantoont dat alle individuen de prestaties konden vergroten. Bij het vergelijken van de leerprestaties tussen ouderen, namen de leerpercentages NeuroTracker met minder snelheid toe (p <0,05). Trends waren vergelijkbaar voor de hersenschudding, waarbij hoe langer een individu leed aan hersenschuddingsymptomen, hoe lager de initiële NeuroTracker -score. Ze vertoonden echter ook een hogere snelheid van leerprestaties tijdens de training. Van bijzonder belang was de reactie op de 2D- en 3D-trainingsomgevingen. Significante verschillen waren duidelijk wanneer de omgevingen werden vergeleken, waarbij deelnemers in de 3D-omgeving beter presteerden dan de individuen in de 2D-omgeving. Bovendien bleek het schakelen van de 3D naar de 2-D-omgeving schadelijk te zijn voor de prestaties.

De auteur concludeerde dat het erop lijkt dat de hersenen monoculaire signalen (2D) voor een 3D-omgeving niet in hetzelfde tempo of op hetzelfde vaardigheidsniveau verwerken als binoculaire signalen voor een 3D-omgeving (3D). Omdat de deelnemers die in 3D trainden tijdens het trainingsprogramma een hogere leercurve vertoonden, tonen deze bevindingen verder het extra voordeel en leerpotentieel aan bij het trainen van MOT in een 3D-omgeving.

‍

Om basisrelaties te onderzoeken tussen de Sport Concussion Assessment Tool 3 (SCAT3), de King-Devick Test (KDT) en 3D Multiple Object Tracking (NeuroTracker).

304 Gezonde, niet-gecrucessieve atleten (101 vrouwen, 203 mannen), variërend in leeftijd van 11-20 jaar oud, voltooiden de Scat3, KDT en NeuroTracker in één bezoek. De resultaten werden geanalyseerd om te zien of er aspecten van de SCAT3 of de KDT voorspelde 3D NeuroTracker -basislijnen.

Componenttests van de scat3 en KDT verklaarden een significante hoeveelheid van de variantie in NeuroTracker . King Devick -test, vertraagde terugroepactie en coördinatietests hadden de hoogste voorspellende validiteit voor NeuroTracker -basislijnen. De auteurs suggereren dat deze correlaties kunnen leiden tot waardevolle informatie om clinici beter te informeren die verantwoordelijk zijn voor het maken van terugkeer om te spelen.

Om NeuroTracker -leereffecten bij jongeren met en zonder MTBI te onderzoeken en te onderzoeken of NeuroTracker visuele perceptie na MTBI kan trainen voor het stimuleren van herstel en het informeren van terugkeer naar activiteitsbeslissingen.

34 Mannelijke en vrouwelijke deelnemers, van 9-18 jaar oud, voltooiden 18 NeuroTracker Core -sessies verspreid over 6 bezoeken. 20 van de deelnemers waren controles, zonder geschiedenis van MTBI. 14 deelnemers hadden een recente geschiedenis van MTBI, maar waren symptoomvrij.

Beide groepen verbeterden de taak van de NeuroTracker in de loop van de tijd. De controlegroep vertoonde een sterke leercurve, met een toename van 79% in snelheidsdrempels in de loop van de training. De MTBI -groep vertoonde minimaal leren gedurende de eerste 6 sessies, vervolgens een even sterke leercurve gedurende de volgende 12 sessies, met een toename van 66% in de algehele snelheidsdrempels. Het verschil in leren gedurende de eerste 6 sessies suggereert dat cognitieve tekorten bestaan ​​in een symptoomvrij stadium van post-MTBI, en dat betere klinische beoordelingen nodig zijn om dergelijke functionele tekorten te onthullen. De resultaten toonden aan dat zowel gezonde jongeren als jongeren met MTBI kunnen profiteren van NeuroTracker -training met significante leereffecten. Deze studie suggereert dat NeuroTracker zou kunnen dienen als een goedkope en gemakkelijk toegankelijke tracker van herstel voor pediatrische MTBI's en dat kinderen kunnen profiteren van de training na MTBI.