NeuroTracker is beproefd en getest door vele onafhankelijke onderzoekscentra wereldwijd. Ontdek het diverse onderzoek dat is gepubliceerd met onze doorzoekbare database
Gepubliceerde onderzoekspapers
Onderzoeksinstituten die NeuroTracker gebruiken
Verleende en aangevraagde patenten
Oudere volwassenen laten aan het einde van een NeuroTracker-trainingsinterventie duidelijke verbeteringen in cognitieve vaardigheden zien, en een maand later nog meer winst.
Onderzoeken of perceptueel-cognitieve training een proactieve interventie kan bieden om de cognitie bij oudere volwassenen met geheugenproblemen te verbeteren.
47 gezonde deelnemers tussen 60 en 90 jaar met subjectieve geheugenproblemen werden verdeeld in actieve en controlegroepen. Alle deelnemers voltooiden drie robuuste neuropsychologische beoordelingen gedurende een periode van drie maanden. Actieve deelnemers voltooiden deze voor, na en na een NeuroTracker-trainingsinterventie van 7 weken.
De met NeuroTracker getrainde groep verbeterde aanzienlijk op de taak, met significante of grote overdracht naar scores in geheugentaken (bijv. CVLT-II: Immediate Free Recall; Short-Term Memory Recall en Long-Term Memory Recall), werkgeheugentaken (bijv. , Digit Span Backward) en cognitieve flexibiliteitstaken (bijv. D-KEFS Verbal Fluency Category Switching en D-KEFS Verbal Fluency Letter Fluency). NeuroTracker-scores correleerden ook met de omvang van deze verbeteringen op het gebied van verwerkingssnelheid, geheugenprestaties en cognitieve flexibiliteit. Bovendien werden een maand na de trainingsinterventie enkele verhoogde transfervoordelen gevonden, wat mogelijk wijst op verhoogde neurogenese en belofte voor neuroplastische cognitieve revalidatie. De algemene resultaten suggereren dat deze vorm van perceptueel-cognitieve training de cognitie op een duurzame manier aanzienlijk kan verbeteren, met een relatief korte trainingsinterventie.
Oudere volwassenen laten aanzienlijke cognitieve vooruitgang zien in een reeks neuropsychologische beoordelingen met een korte NeuroTracker-trainingsinterventie.
Om te onderzoeken of een korte NeuroTracker-trainingsinterventie de cognitieve vaardigheden op hoog niveau bij oudere populaties zou kunnen verbeteren.
46 deelnemers in de leeftijd van 63-87 jaar voltooiden pre- en post-neuropsychologische beoordelingen voor selectieve aandacht, psychomotorische snelheid en cognitieve flexibiliteit. Actieve deelnemers voltooiden 21 NeuroTracker-sessies (ongeveer 2 uur training) gedurende 7 weken, tussen pre- en post-tests. Controles hebben geen training gehad.
Controles vertoonden geen verandering in pre- en posttests. Daarentegen ondervond de actieve NeuroTracker-groep significante winsten in cognitieve flexibiliteit, psychomotorische snelheid en selectieve aandacht, en vergelijkbare verbeteringen in een gecombineerde beoordeling van psychomotorische snelheid en cognitieve flexibiliteit. De onderzoekers concludeerden dat NeuroTracker een veelbelovend hulpmiddel biedt voor het herstellen en verbeteren van deze hoog- niveau van cognitieve vaardigheden bij oudere populaties.
Elite-volleybalspelers verbeterden aanzienlijk de scores op het gebied van aanhoudende aandacht en verwerkingsbeoordelingen tijdens een 8 weken durende NeuroTracker-trainingsinterventie.
Onderzoek naar de effectiviteit van NeuroTracker-training bij topvolleybalspelers als een vorm van cognitieve prestatietraining buiten het veld.
43 topvolleybalatleten voerden pre-post NeuroTracker-basislijnen uit, samen met verschillende overdrachtstests. De actieve groep voltooide tussen de pre-post-tests een NeuroTracker-trainingsprogramma van 8 weken, dat ook volleybalspecifieke dubbeltaken omvatte. De controlegroep volgde geen NeuroTracker-training, maar voltooide de reguliere volleybaltraining.
De controlegroep vertoonde geen verandering in de pre-post NeuroTracker-basislijnen, terwijl de actieve groep hun NeuroTracker-snelheidsdrempels ongeveer verdubbelde. Near-transfertests voor aanhoudende aandacht en verwerkingssnelheid lieten alleen voor de NeuroTracker-groep significante winst zien. Er werd gebruik gemaakt van een verre overdrachtsmotorische vaardigheidstest, maar deze was onvoldoende moeilijk om een duidelijk onderscheid te maken tussen de actieve en de controlegroep. De onderzoekers concludeerden dat NeuroTracker een voorbeeld is van een effectieve methode om de cognitieve capaciteiten van atleten te verbeteren met een trainingsinterventie buiten het veld.
Voorafgaande consolidatie met geïsoleerde NeuroTracker-training verbetert het leerpercentage voor NeuroTracker-besluitvorming en motorische dubbeltaaktraining.
Om de effecten van motorische en perceptuele dual-task NeuroTracker-training in de loop van de tijd te onderzoeken, en in het bijzonder om te zien of het uitvoeren van eerdere NeuroTracker-consolidatietraining deze effecten significant beïnvloedt.
71 deelnemers kregen ofwel alleen NeuroTracker-training (iMOT), NeuroTracker met een besluitvormingstaak (Combi), NeuroTracker-consolidatietraining en vervolgens een besluitvormingstaak (Consol), of een geïsoleerde besluitvormingstaak (iDM) toegewezen. De besluitvormingstaak omvatte een motorische reactie op een gesimuleerd vogeltje met een echt badmintonracket. De prestaties werden gemeten via de NeuroTracker-snelheidsdrempel, beslissingsnauwkeurigheid en reactietijd.
Ten eerste toonden de resultaten aan dat de dual-taakcomponent de snelheidsdrempels van NeuroTracker aanzienlijk beïnvloedt. Ten tweede wordt dit effect bij training in de loop van de tijd verminderd. Ten derde wordt dit effect verder verminderd als vooraf een consolidatietraining op alleen NeuroTracker wordt gevolgd. Bovendien verbeterden de besluitvormingssnelheid, reactietijd en nauwkeurigheid door training in twee taken. Over het geheel genomen levert dit onderzoek het bewijs dat NeuroTracker-consolidatietraining een effectieve methode is om het leertempo in meerdere prestatiedomeinen te versnellen.
NeuroTracker-training laat enkele bescheiden voordelen zien voor het besluitvormingsvermogen van wetshandhavers die in actieve dienst zijn.
Om te onderzoeken of NeuroTracker-training de perceptueel-cognitieve vaardigheden met betrekking tot besluitvormingsvaardigheden voor wetshandhavers kan verbeteren.
40 elite wetshandhavers voltooiden een pre-post testexperiment op een op video gebaseerde gesimuleerde taakomgeving om basisscores vast te stellen voor situationeel bewustzijn, anticipatie en besluitvormingsvaardigheden. Deelnemers werden willekeurig toegewezen aan trainings-, controle- en passieve groepen. De trainingsgroep voltooide NeuroTracker-sessies volgens dienstroosters gedurende een periode van drie weken. De pre- en posttesten werden gescoord door vijf deskundigen op het gebied van politieprocedures.
De gesimuleerde taakresultaten lieten een gemiddelde daling van de scores zien, de controledeelnemers bleven onveranderd, terwijl de NeuroTracker-groep gematigde stijgingen liet zien. Over het geheel genomen werden verbeteringen in de NeuroTracker-scores waargenomen, maar deze varieerden atypisch. Hoewel er enige verregaande overdrachtseffecten op het besluitvormingsvermogen van wetshandhavers zijn waargenomen, kunnen vermoeidheid en stressgerelateerde effecten van actieve dienst de resultaten hebben beïnvloed.
Het uitvoeren van NeuroTracker met motorische vaardigheden onthult voorheen onopgemerkte VKB-risico's bij verschillende soorten collegiale atleten.
Deze studie onderzocht de effecten van een gesimuleerde cognitieve belasting in een spelsituatie (NeuroTracker) op de biomechanica van de onderste ledematen, met behulp van een landingstaak die relevant is voor overbelasting van de voorste kruisband (VKB). Het is bekend dat VKB-blessures een van de meest voorkomende sportblessures zijn, en het voorkomen ervan is in verband gebracht met cognitieve factoren.
7 gezonde atleten op universitair niveau (voetbal, volleybal, voetbal) voerden 16 landingsproeven met één been uit, waarbij een sprong naar voren en een zijwaartse sprong naar het andere been bestonden. Deze bewegingen werden gemeten via krachtplaten en bewegingsregistratie van de benen en het bekken met behulp van 36 markers. De NeuroTracker-taak werd willekeurig toegewezen aan de helft van de onderzoeken (dual-taakprocedure), waarbij sprongen werden uitgevoerd tijdens de volgfase.
Terwijl NeuroTracking-metingen van de heup- en/of kniekinematica voor alle deelnemers significant verschillend waren. De grootste verandering werd gevonden bij de abductiehoek van de knie, waarvan bekend is dat deze het meest geassocieerd is met VKB-letsel. Van de zeven deelnemers vertoonden er vier biomechanische veranderingen ten opzichte van de toegevoegde NeuroTracker-taak, die verhoogde VKB-belasting aan het licht bracht die verband houdt met VKB-letsel. Op basis van de voorlopige bevindingen veronderstellen de onderzoekers dat een NeuroTracker-trainingsinterventie het risico op contactloos VKB-letsel kan verminderen, en een groter onderzoek zal uitvoeren met meer gedetailleerde biomechanische analyse.
NeuroTracker-voortraining van professionele rugbyspelers vermindert dramatisch de impact van fysiologische vermoeidheid op cognitieve functies in vergelijking met controles.
Om de remmende effecten van fysiologische vermoeidheid op de cognitieve functie bij topsporters te beoordelen, en om te bepalen of perceptueel-cognitieve conditionering dergelijke effecten kan verminderen.
22 rugbyspelers uit de Top 14 Franse professionele rugbycompetitie werden in twee groepen verdeeld. De getrainde groep onderging 15 NeuroTracker Core-trainingssessies, en de ongetrainde groep deed slechts 3 Core-sessies (zittend) om een eerste nulmeting te bepalen. Alle atleten werden vervolgens beoordeeld op NeuroTracker terwijl ze op een hometrainer trainden op 80% van hun maximale hartslag.
Voor de getrainde groep bleven de snelheidsdrempels van NeuroTracker binnen 0,03% van het bereik van hun basislijn (uitgevoerd zittend). Voor de ongetrainde groep daalden de snelheidsdrempels van NeuroTracker met 30% ten opzichte van hun voorspelde basislijn. Ten eerste suggereren de bevindingen dat fysieke vermoeidheid de cognitieve functies op hoog niveau die door de NeuroTracker-taak worden opgewekt, aanzienlijk kan verminderen, zelfs bij doorgewinterde professionals. Ten tweede geven de resultaten ook aan dat dergelijke effecten kunnen worden verzacht door voorafgaande perceptueel-cognitieve conditionering, met slechts 90 minuten gedistribueerde training.
Een enkele NeuroTracker-basislijn van 6 minuten is sterk gecorreleerd met het gesimuleerde ongevalsrisico en de rijstrookafwijking bij gezonde ouderen.
Om de theorie te testen dat rijprestaties sterk geassocieerd zijn met de dynamische verwerking van meerdere objecten, door te evalueren of NeuroTracker-metingen correleren met oudere rijprestaties in gesimuleerde scenario's.
30 ervaren bestuurders met een leeftijd variërend van 65-85 jaar werden getest tijdens één sessie van NeuroTracker (3D-MOT) en voltooiden maximaal 3 rijscenario's op de STISIM 3.0-rijsimulator. In de scenario’s zijn vijf onverwachte gebeurtenissen opgenomen om het ongevalsrisico te testen. Vervolgens werden de correlaties tussen de NeuroTracker-snelheidsdrempels en simulatormaatregelen (ongevalsrisico, rijstrookafwijking) berekend.
Er werden zeer significante correlaties gevonden tussen NeuroTracker-drempels en zowel het ongevalsrisico als de rijstrookafwijking in scenario's op de snelweg. Lagere NeuroTracker-scores waren sterk geassocieerd met het afwijken van de rijstrook tijdens het invoegen op de snelweg, en hogere NeuroTracker-scores hielden verband met het feit dat deelnemers minder snel zouden crashen in verschillende scenario's en dat ze over het algemeen betere rijstrookonderhoudsvaardigheden hadden. Deze studie voegt plausibiliteit toe aan het idee dat een test voor het volgen van meerdere objecten, zoals NeuroTracker, een kandidaat zou kunnen zijn voor opname in een beoordelingsreeks voor oudere bestuurders.
Het evalueren van het potentieel van sportvisietraining om de objectieve en subjectieve visuomotorische functie bij slechtziende patiënten te verbeteren.
Een 37-jarige vrouw met het Ushersyndroom onderging een 14 weken durend trainingsprogramma voor sportvisie met pre-post cognitieve beoordelingen.
De patiënt kon het gebruik van de resterende visuele vermogens verbeteren. Er werd een verbetering van 27 tot 31% in de hand-oogcoördinatie bereikt, samen met een verbetering van de NeuroTracker-prestaties van 41%. De patiënt rapporteerde ook subjectief duidelijke verbeteringen in de visuele vaardigheden. De onderzoeker concludeerde dat sportvisietraining de impact van de verminderde visuele functie kan verminderen en kan helpen bij de activiteiten van het dagelijks leven.
De prestaties en het aerobe vermogen van NeuroTracker worden in verband gebracht met een vermindering van de cognitieve achteruitgang veroorzaakt door fysieke vermoeidheid.
Onderzoeken hoe het vermogen om meerdere objecten te volgen (NeuroTracker) strategieën kan verbeteren voor het behouden van ruimtelijk bewustzijn en optimale spelersprestaties in het voetbal. Daarnaast wordt de relatie onderzocht tussen de aerobe capaciteit en de capaciteit voor het volgen van meerdere objecten.
Zeven competitieve vrouwelijke voetballers voltooiden een intermitterende voetbalprestatietest (iSPT) van 90 minuten op een Curve™ niet-gemotoriseerde loopband (cNMT) met monitoring van VO2max. Dit omvatte zes geïndividualiseerde hardloop-, jogging- of loopsnelheden, en een rustperiode, om de eisen van de voetbalcompetitie te simuleren. De NeuroTracker-basislijnen werden drie keer voltooid tijdens elke helft van de iSPT.
De vermoeidheid die gepaard gaat met 90 minuten voetbalspecifiek hardlopen had een negatieve invloed op de hardloopprestaties tijdens de tweede helft. Een toegenomen aerobe capaciteit lijkt echter verband te houden met een vermindering van de cognitieve achteruitgang tijdens 90 minuten voetbalspecifiek hardlopen. Resultaten van dit onderzoek geven het belang aan van aerobe capaciteit voor het behouden van ruimtelijk bewustzijn tijdens een wedstrijd.
De prestaties van NeuroTracker zijn gekoppeld aan vloeiende redeneerintelligentie, vooral in omstandigheden met hoge belasting.
Het doel van het onderzoek was het onderzoeken van de MOT-capaciteiten op verschillende niveaus van cognitieve belasting (het volgen van 1,2,3 of 4 objecten) en de associatie ervan met processen op een hoger niveau, met name de intelligentie voor vloeiend redeneren.
70 volwassen deelnemers (gemiddeld = 23 jaar) voltooiden NeuroTracker en werden vervolgens beoordeeld op de Weschler Abbreviated Scale of Intelligence 2-test. Deelnemers werd gevraagd om één, twee, drie en vier doelen uit in totaal acht bollen gedurende acht seconden te volgen.
De resultaten toonden aan dat naarmate het aantal doelen toenam, de gemiddelde snelheid waarmee de deelnemers alle objecten konden volgen, afnam. Dankzij deze bevinding konden de onderzoekers bevestigen dat de gemiddelde snelheidsscore kan worden gebruikt als een geschikte maatstaf voor APK en op zijn beurt de capaciteit van aandachtsbronnen. Als gevolg hiervan geven de resultaten aan dat het vermogen om visueel te volgen positief geassocieerd is met intelligentie voor vloeiend redeneren. Bijgevolg toont deze bevinding aan dat er een verband bestaat tussen intelligentie voor vloeiend redeneren en APK-vermogen, vooral onder omstandigheden van hoge belasting (waarbij vier van de acht doelen worden gevolgd).
Een NeuroTracker-trainingsprogramma van 5 weken thuis met atleten uit 10 verschillende sporten verbetert de zelfbeoordeling van sportprestaties
Om te onderzoeken of een onbewaakte NeuroTracker-trainingsinterventie op afstand de prestatieresultaten bij topsporters in een reeks verschillende sporten subjectief zou kunnen verbeteren.
54 topsporters uit het boksen, worstelen, dameshandbal, damesvoetbal, oriëntatielopen, biatlon, alpineskiën, sleehockey, badminton en tafeltennis voltooiden gedurende een periode van vijf weken ten minste vier NeuroTracker-sessies per week. De atleten trainden onafhankelijk van de onderzoekers, met behulp van persoonlijke NeuroTracker-accounts. Ook kregen ze geen instructies over de training, om mogelijke vooroordelen te voorkomen. Alle atleten vulden vóór en na de atletentevredenheidsvragenlijsten (Likert-schaal van 7 punten) in om hun huidige prestatiestatus zelf te beoordelen.
Bijna alle deelnemers voltooiden minimaal vier NeuroTracker-sessies per week, wat wijst op een hoge therapietrouw. Gemiddeld ervoeren de atleten aan het einde van de vijf weken een verbetering van de genormaliseerde NeuroTracker-snelheidsdrempels van 39%. De resultaten van de atletentevredenheidsvragenlijsten lieten een verbetering zien van een beoordeling van 18,9 naar 19,2.
Individuen met autisme kunnen NeuroTracker met verschillende cognitieve belastingen uitvoeren en profiteren van feedback op lage moeilijkheidsgraden.
Het onderzoeken van de cognitieve kenmerken van mensen met autisme in vergelijking met neurotypische individuen als reactie op verschillende NeuroTracker-belastingen en feedback.
27 adolescenten en volwassenen met autisme en 28 neurotypische adolescenten en volwassenen met ASS kregen de opdracht om NeuroTracker uit te voeren bij lage belasting (tracking met 1 doel) en hoge belasting (tracking met 4 doelen) gedurende twee trainingssessies. De helft van de deelnemers kreeg per proef feedback, de andere helft niet.
Hoewel deelnemers met autisme lager scoorden dan neurotypische deelnemers, werden sessies met hoge belasting even goed getolereerd in vergelijking met sessies met lage belasting. Feedback verbeterde de prestaties van NeuroTracker in het algemeen, behalve voor deelnemers met autisme tijdens de sessies met hoge belasting. Deelnemers met autisme die feedback kregen scoorden beter dan neurotypische deelnemers zonder feedback, maar alleen op de sessies met lage belasting. De resultaten suggereren dat personen met autisme NeuroTracker met verschillende belastingen kunnen uitvoeren, en dat feedback de prestaties op lage moeilijkheidsgraden ondersteunt.
Uit wetenschappelijke analyse van NeuroTracker-rijonderzoek blijkt dat dit een relevante maatstaf is voor de rijveiligheid in de context van het verlengen van een rijbewijs.
Het combineren van verschillende tests waarvan bekend is dat ze de rijgeschiktheid beoordelen en een methodologie voorstellen om deze samen te brengen onder één enkele index, de 'Driver's Safety Index'.
115 bestuurders met een rijbewijs tussen de 18 en 86 jaar werden in twee groepen verdeeld: 64 jonge deelnemers (gemiddelde leeftijd van 29 jaar) en 51 oudere deelnemers (gemiddelde leeftijd van 77 jaar). Elke deelnemer werd beoordeeld in drie verschillende experimentele fasen. 1. Visuele tests: gezichtsscherptetest (V1), stereoscopische zichttest (V2) en een binoculaire gezichtsveldtest (V3). 2. Simulator-rijtests in 3 op moeilijkheidsgraden gebaseerde scenario's: snelweg (laag), landelijk (gemiddeld) en stad (hoog). 3. NeuroTracker als visueel-cognitieve test. Een breed scala aan rijprestatiegegevens uit de simulatortest werd geanalyseerd op correlaties met de visuele tests, leeftijd en NeuroTracker-scores.
Er waren beperkte correlaties tussen rijprestaties en de visuele tests. Hoge NeuroTracker-scores correleerden sterk met hoge rijprestaties, en lage scores met lage rijprestaties, samen met een sterke relatie voor het ongevalsrisico. NeuroTracker-scores waren ook een betere voorspeller van rijprestaties dan leeftijd. Rijvaardigheid is sterk geassocieerd met NeuroTracker-scores. Deze bevindingen benadrukken het belang van visueel-cognitieve vaardigheden bij de beoordeling van rijvaardigheid. Deze studie maakt de weg vrij voor één gemeenschappelijke indicator van rijgedrag. De auteurs van het onderzoek bevelen aan dat NeuroTracker een onderdeel zou moeten zijn van de reeks tests voor het verkrijgen of verlengen van een rijbewijs.
NeuroTracker-basislijnen differentiëren atleten effectief op basis van geslacht, type sport en trainingsfrequentie.
Om te onderzoeken of NeuroTracker-basislijnen kunnen worden gebruikt om atletische ervaring en sportklasse te differentiëren.
101 vrouwelijke (36) en mannelijke (67) atleten aan de Universidad Playa Ancha (Spanje) op het gebied van voetbal, basketbal, volleybal, rugby, handbal, zwemmen, atletiek, tafeltennis en roeien hebben de NeuroTracker-basislijnen voltooid. Deze werden allemaal om 12.00 uur voltooid, na intensieve trainingen de dag ervoor. De sporten werden geclassificeerd in groepen met een open structuur (bijvoorbeeld voetbal) en gesloten structuur (bijvoorbeeld zwemmen), vanwege de verwachte verschillen in hun cognitieve eisen.
Over het geheel genomen toonde statistische analyse aan dat de basislijnen van NeuroTracker significant correleerden met geslacht, hoeveelheid atletische training en sportklasse. De onderzoekers concluderen dat deze resultaten aantonen dat NeuroTracker een toegankelijke maatstaf biedt voor de perceptueel-cognitieve functie die significant verband houdt met atletische prestatievariabelen bij universiteitsatleten.
NeuroTracker-basislijnen vóór en na intensieve training duiden op grotere cognitieve voordelen van een hydratatieplan op recept voor collegiale atleten.
Om te bepalen of een hydratatieplan, gebaseerd op de zweetsnelheid en het natriumverlies van een atleet, de anaerobe en neurocognitieve prestaties verbetert tijdens een matige tot zware trainingssessie, evenals het herstel van de hartslag na de sessie.
15 NCAA collegiale atleten van Merrimack College uit meerdere sporten ondergingen eerst een kwalitatieve beoordeling van hydratatiegewoonten en kennis, werden vervolgens beoordeeld op zweetverlies en werden willekeurig toegewezen aan een hydratatieplan op recept (PHP) of gevraagd om door te gaan met hun normale hydratatiegewoonten ( NHP). Alle voltooide deelnemers ondergingen prestatiebeoordelingen vóór, tijdens en onmiddellijk na een matige tot zware sportspecifieke trainingssessie. Beoordelingen omvatten NeuroTracker-basislijnen, verspringen in stand, hartslag- en Vo2 Max-monitoring, evenals monitoring van natrium- en zweetverlies.
De basislijnen van NeuroTracker gaven een duidelijke indicatie dat een voorgeschreven hydratatieplan een significant betere invloed heeft op de perceptueel-cognitieve functies, zowel vóór als na de fysieke training, vergeleken met een normaal hydratatieplan. Over het geheel genomen concluderen de onderzoekers dat dit het eerste onderzoek is dat aantoont dat een individueel op maat gemaakt hydratatieplan de atletische prestaties verbetert van collegiale atleten die een verscheidenheid aan sporten beoefenen.
Een 3 uur durende NeuroTracker-trainingsinterventie zorgt voor aanzienlijke verbeteringen in 3 soorten werkgeheugenbeoordelingen bij militair personeel.
De capaciteit van het werkgeheugen (WM) is gekoppeld aan prestaties op een breed scala aan elementaire en hogere cognitieve taken. Omdat er aanwijzingen zijn dat de snelheidsdrempels van NeuroTracker een indicator zijn voor de kwaliteit van de hersenfunctie op hoog niveau, en omdat het een adaptieve taak is, kozen de onderzoekers voor NeuroTracker om te onderzoeken of training de WM-capaciteiten zou kunnen verbeteren. Een verdere reden was het testen van een trainingsaanpak met korte interventietijden voor praktische militaire implementaties voor de Canadese strijdkrachten.
41 soldaten van de Canadese strijdkrachten meldden zich vrijwillig aan voor het onderzoek. Eerst werden ze getest op drie WM-span-taken: woord(verbale) span, matrix-span en visuele span, waarbij voor elke test een basismeting werd vastgesteld. Deelnemers werden vervolgens gelijkmatig verdeeld in 3 groepen op basis van demografische en cognitieve factoren. Experimentele groep: voerde 10 NeuroTracker Core-sessies uit gedurende een periode van 2 weken. Actieve controlegroep: voerde een adaptieve dubbele n-back-taak uit gedurende een periode van 2 weken. Passieve controlegroep: geen activiteit. over een periode van twee weken Aan het einde van de twee weken werden de drie WM-spantests opnieuw afgelegd.
Voor de NeuroTracker-groep stegen de snelheidsdrempels aanzienlijk gedurende de tien sessies, en de training resulteerde in een significante pre-post toename in woordbereik, matrixbereik en visuele bereik, met middelgrote tot grote effectgroottes. Voor de actieve controle daarentegen veranderde groepstraining geen van de metingen van het WM-bereik. Op dezelfde manier veranderden de metingen van de WM-overspanning niet voor de passieve controlegroep. De onderzoekers concludeerden dat een korte hoeveelheid NeuroTracker-training de WM-capaciteit in een militaire steekproef ten goede kan komen. Bovendien weerspiegelen de consistente NeuroTracker-verbeteringen voor elk type WM-bereik een voornamelijk domein-algemene constructie (een algemeenheid van WM-capaciteit).
NeuroTracker-metingen van de reserve cognitieve capaciteit onthullen voor het eerst de verschillende mentale eisen van live versus gesimuleerd straalvliegen.
Het doel van dit meerjarige onderzoeksproject was het ontwikkelen van methoden voor het beoordelen van de effectiviteit van training (inclusief live en gesimuleerde platforms) door metingen van cognitieve werkbelasting te valideren die kenmerkend zijn voor het verwerven van vaardigheden.
Er werden 10 evaluatiepiloten (100-300 vlieguren ervaring) geselecteerd om vluchtmanoeuvres met lage, gemiddelde en hoge moeilijkheidsgraad uit te voeren in zowel een straalvluchtsimulator als een live straalvlucht (Aero Vodochody L-29 straaltrainer) onder experimentele omstandigheden. Tijdens de vlucht werden ECG-gegevens (NeXus-4) en eye-trackinggegevens (Dikablis) verzameld. De vliegprestaties werden geanalyseerd op hoogte-, rol- en verticale snelheidsfouten, en de cognitieve werklast werd subjectief beoordeeld (10-punts Bedford Workload Scale). Als gevalideerd hulpmiddel voor het evalueren van perceptueel-cognitieve vaardigheden werd NeuroTracker geselecteerd om de reserve cognitieve capaciteit te meten via externe belasting (Cognitive Load Theory). Alle piloten voltooiden eerst de thuisgebaseerde NeuroTracker-consolidatietraining (15 kernsessies). NeuroTracker werd geïntegreerd in het vliegtestbed. Alle piloten hebben vliegmanoeuvretests met een lage, gemiddelde en hoge moeilijkheidsgraad uitgevoerd, beide zonder NeuroTracker en terwijl ze tegelijkertijd NeuroTracker Core-sessies uitvoerden.
Vergeleken met het uitvoeren van alleen NeuroTracker veroorzaakten live en gesimuleerde vluchten bij alle manoeuvres een drastische afname van de snelheidsdrempels van NeuroTracker (gemiddeld ~97%). Dit heeft misschien voor het eerst objectief aangetoond dat straalvluchten zeer hoge intrinsieke cognitieve belastingen met zich meebrengen. Livevluchten resulteerden in lagere NeuroTracker-snelheidsdrempels en fysiologische prestaties dan gesimuleerde vluchten, met grotere verschillen voor manoeuvrers met een hogere moeilijkheidsgraad. Dit bewijs suggereert dat de fysiologische en cognitieve belasting aanzienlijk zwaarder is tijdens een live vlucht, wat de theorie ondersteunt dat de hersendynamiek in de echte wereld verschilt van die in een laboratorium.
NeuroTrackerX is een cognitief trainingsprogramma dat is ontworpen om mentale prestaties te beoordelen en te verbeteren.
