Experts Corner: de wetenschap achter strafschoppen bij de elite

Door Michael Clegg

Mick coachte twee van zijn vier zonen naar Manchester United FC, en de andere twee naar Olympic Lifting-grootheid. Hij coachte elf jaar lang kracht en conditie voor het hele MUFC-team, waarbij hij Cristiano Ronaldo nauwlettend begeleidde vanaf zijn aanmelding tot FIFA-speler van het jaar. Sinds het opzetten van zijn eigen trainingslaboratorium coacht Mick topvoetballers één op één, samen met topsporters in een reeks sporten, waaronder World Taekwondo no.1 Aaron Cook. Veel mensen hebben de indruk dat het moeilijkste doel om te bereiken in de professionele sportwereld het betreden van een Major League Baseball-veld is. Terwijl de gemiddelde Major League-bal met een gemiddelde snelheid van 90 mijl per uur richting de thuisplaat schiet, heeft de slagman slechts enkele seconden de tijd om de situatie in te schatten, op het veld te anticiperen en op zijn reactie te vertrouwen. Er is weinig tijd om na te denken en de acties van de werper zijn vaak onvoorspelbaar, het slaan van een MLB-veld is zeker een uitdaging! Aan de andere kant: kan het raken van een MLB-veld vergeleken worden met het tegenhouden van een elite-strafschop, bijvoorbeeld tijdens het WK voetbal? Laten we eens kijken.

Strafschoppen: vrijwel niet te stoppen

Op grote schaal bekeken lijkt het erop dat strafschoppen misschien gemakkelijker accuraat te redden zijn dan het slaan van een snelle MLB-bal, maar bij nader onderzoek wordt het duidelijk dat strafschoppen op WK-niveau vrijwel niet te stoppen zijn.

Bij een PK heeft de kicker een behoorlijk groter doel om te raken – 192 vierkante meter net, om precies te zijn (dat komt neer op 24 voet breed en 2,5 meter hoog). Dat is groter dan een vrachtcontainer op ware grootte en meer dan 50 keer groter dan die van de MLB-aanvalszone. De wetenschap achter het redden van een strafschop draait echter om de tijd en niet zozeer om het gebied.

Bij een wedstrijd betaald voetbal vliegt de gemiddelde strafschop met een snelheid van 120 kilometer per uur richting het doel. Gegeven waar het schot moet worden gemaakt, betekent dit dat de bal het net in minder dan 0,400 seconden kan bereiken. Dat is 10 procent sneller dan de tijd die een fastball van 140 km/uur nodig heeft om de thuisplaat te bereiken, 0,44 seconden.

Omdat de tijd die nodig is om een ​​volledig verlengingsblok te maken gemiddeld 0,500 seconden bedraagt, en de reactietijd van de elite gemiddeld ongeveer 0,150 seconden is, is een snel schot nabij de doelpaal in principe niet te stoppen als er na de trap wordt gereageerd. De wetenschap achter het vermogen om een ​​PK daadwerkelijk te stoppen is meer dan alleen vaardigheid. Het gaat om perceptie, reactietijd, cognitieve functie en het vermogen om te 'voorspellen' aan welke kant van het doel de trap zal worden gegeven. En of het nu een voorspelling is of een meer pure gok, dat kan alleen worden beantwoord door in de gedachten van een doelman te kruipen. Hoe dan ook, het plegen van een redding vóór het punt van de trap is van cruciaal belang bij bijna elke strafschop. Proberen te reageren nadat een strafschot is genomen, verkleint de kans dat het schot wordt gestopt aanzienlijk. Als het om strafschoppen gaat, zijn de kansen niet in het voordeel van de doelman. Tussen 1966 en het WK van 2014 hebben keepers slechts ongeveer 11 procent van de strafschoppogingen kunnen redden – zeker een sterk bewijs van de moeilijkheidsgraad.

Binnenkort zal de bekende sportpsycholoog Pierre Beauchamp in Expert's Corner uitleggen hoe de nieuwste concepten in de cognitieve sportwetenschap de kansen in de richting van de doelman of zelfs nog meer in de richting van de strafschopnemer kunnen veranderen.