Technologieverslaving: is het echt?

Er komen steeds meer beweringen naar boven dat we verslaafd zijn aan technologie. Of het nu gaat om een ​​verslaving aan internet, sociale media of videogames, de toenemende bezorgdheid concentreert zich vooral op de combinatie van smartphones en tieners. De afgelopen jaren heeft technologie zich in een ongekend tempo een weg gebaand naar de structuur van ons dagelijks leven. Hoewel de meesten van ons zich nu moeite zouden kunnen voorstellen een leven zonder smartphones voor te stellen, bestaat er toch een reële dreiging van verslaving? Hier zullen we de voor- en tegenargumenten bekijken.

Wat is technologieverslaving?

Er zijn echte psychologen die beweren dat internet- of technologieverslaving een reëel probleem is dat kan worden gediagnosticeerd. In China zijn er zelfs behandelklinieken die zich bezighouden met agressieve rehabilitatie. In medische termen is technologieverslaving obsessief technologiegerelateerd gedrag dat wordt beoefend ondanks de daarmee samenhangende negatieve gevolgen. Het komt erop neer dat er sprake is van een verslaving als het de persoon meer kwaad dan goed doet, en stoppen ontwenningsverschijnselen veroorzaakt.

Hoe kan technologie verslavend zijn?

Zoals al lang bekend is bij videogames, kan recreatief gebruik van technologie de beloningscentra van de hersenen stimuleren. Hoewel er soms parallellen worden getrokken met drugsgebruik, is de vergelijking met gokverslaving realistischer. Wanneer plezierhormonen zoals dopamine en endorfine vrijkomen, is er kans op verslaving, en dit is waarschijnlijker bij tieners die aanzienlijke hormonale veranderingen ondergaan.

De problemen met digitale verslaving

Eén reden dat tieners kwetsbaar zijn, is dat ouders tijdens hun jeugd nooit ervaring hebben gehad met de enorm onderling verbonden technologieën van vandaag. Als gevolg hiervan wordt aangenomen dat er een algemeen gebrek aan bewustzijn bestaat over de risico's die tieners met zich meebrengen, waardoor het gebruik van technologie zowel dramatisch als heimelijk toeneemt.

Uit verschillende onderzoeken blijkt nu bijvoorbeeld dat tieners doorgaans gecompliceerde relaties hebben met hun smartphones. 95% van de tieners heeft er toegang toe, en enigszins verrassend is 54% van de Amerikaanse tieners eigenlijk bang dat ze te veel tijd op hun telefoon doorbrengen . 56% geeft aan zich angstig of overstuur te voelen wanneer ze geen toegang meer hebben tot hun apparaten.

Vanwege de neuroplasticiteit van de hersenen kan zwaar technologiegebruik veranderingen in de neurale paden op de lange termijn veroorzaken, waardoor de aandacht, emotionele verwerking en besluitvorming worden beïnvloed. Dienovereenkomstig enig onderzoek dat het aandachtsniveau van jongeren jaar na jaar feitelijk afneemt.

Andere factoren zijn onder meer zorgen over het volgende.

• Geestelijke gezondheid – door gebrek aan face-to-face interacties
• Lichamelijke gezondheid - als gevolg van verminderde lichaamsbeweging
• Slaapproblemen - door het gebruik van technologie 's avonds laat
• Onderwijsprestaties – door verminderde toewijding aan huiswerk
• Gezondheidsproblemen - als gevolg van het aannemen van een steeds sedentairere levensstijl

Is het echt een verslaving?

Hoewel de vergelijking met verslavingen zoals middelenmisbruik door sommige professionals wordt gesuggereerd, wijzen andere experts op cruciale verschillen. Dr. Matthew Cruger , een neuropsycholoog, gespecialiseerd in het leren en ontwikkelen van jongeren, beweert dat het concept van tolerantie een centrale factor is bij het gebruik van technologie door jongeren.

“Verslaving weerspiegelt niet echt het gedrag dat we zien. Bij verslaving heb je een chemische stof die de manier waarop we reageren verandert, waardoor we er afhankelijk van worden voor ons niveau van functioneren. Dat is niet wat hier gebeurt. We ontwikkelen geen hogere niveaus van tolerantie. We hebben niet steeds meer schermtijd nodig om te kunnen functioneren.”

Als we nog verder gaan, beweren voorstanders van het gebrek aan schade van technologie dat zaken als internet- of telefoonverslaving technisch gezien niet als medische aandoening bestaan. De grootste zorg is videogamingstoornis, waarbij ongezonde spelpatronen optreden met duidelijke gevolgen voor de gezondheid. Dr. Anderson merkt echter op dat dergelijk extreem gedrag vrij zeldzaam is.

Een balans vinden

' Schermtijd ' is het afgelopen jaar een beetje een modewoord voor ouders geworden. Het gaat in de eerste plaats om bewustwording van het technologiegebruik. Ten tweede gaat het om het beheersen van gedrag, vooral om ervoor te zorgen dat tieners zich bezighouden met andere ontwikkelings- en recreatieve activiteiten, zoals sporten, persoonlijk contact maken met vrienden, huiswerk maken en zelfs gewoon voldoende slapen. In plaats van cold turkey te gaan, richt deze aanpak zich op het algemeen welzijn, waarbij technologie een evenwichtige rol speelt.

Dit kan van cruciaal belang zijn, omdat het gebruik van technologie niet wordt gepathologiseerd als een gevaarlijke verslaving, maar juist een bredere cultuurverandering kan vertegenwoordigen. Hoewel subtieler, kunnen parallellen worden getrokken met de wijdverbreide adoptie van televisie in de twintigste-eeuwse samenlevingen. In die zin betekent het begrijpen van hoe je technologie optimaal kunt gebruiken, dat je rekening houdt met nieuwe normen in het gedrag van adolescenten.

Als je nieuwsgierig bent naar wat 'nomofobie' betekent, bekijk dan onze gerelateerde blog.

Ben jij een smartphoneverslaafde?

‍