Veranderingen in de hartactiviteit kunnen wijzen op epilepsie

Uit de bevindingen van een recent onderzoek is gebleken dat het parasympathische zenuwstelsel de ademhaling beperkt en de hartslag van slapende kinderen die aan epilepsie lijden aanzienlijk meer vertraagt ​​dan wat bij gezonde kinderen wordt gemoduleerd. Bevindingen van deze aard kunnen grote implicaties hebben bij het diagnosticeren en behandelen van epilepsie, maar ook bij het begrijpen van plotselinge, onverwachte dood bij epilepsie.

Tot nu toe werd epilepsie door artsen gekarakteriseerd als een hersenaandoening. Dankzij dit onderzoek hebben onderzoekers van Case Western Reserve University echter bewijs gevonden dat een deel van het autonome zenuwstelsel op een andere manier functioneert tijdens de afwezigheid van een aanval. Een dergelijk verband met de onvrijwillige verdeling van het zenuwstelsel zou gevolgen kunnen hebben voor de behandeling en diagnose van de ziekte. Niet alleen dat, maar ook in het begrijpen van plotselinge onverwachte dood bij epilepsie (SUDEP).

Roberto Fernandez Galan, assistent-professor elektrotechniek en computerwetenschappen en senior auteur van het onderzoek, verklaarde: “Alle bevindingen van ons onderzoek naar hartslagvariabiliteit bij epilepsie wijzen op verhoogde activiteit in het parasympathische zenuwstelsel tijdens de slaap.” Hij vervolgt: “Maar we weten niet of deze afwijking epilepsie compenseert, samenvalt met de ziekte of deel uitmaakt van de etiologie.” In het bijzonder verwijst hij naar het parasympathische (of ‘rust en vertering’) zenuwstelsel dat de ademhaling moduleert en de hartslag van kinderen met epilepsie vertraagt, terwijl zij aanzienlijk meer slapen dan wat er bij gezonde kinderen gebeurt.

Tot verbazing van de onderzoekers werd tijdens het onderzoek onthuld dat verschillende kinderen bij wie eerder de diagnose neurologisch normaal was gesteld – maar die een vergelijkbare sterke modulatie en een lagere hartslag vertoonden – later de diagnose epilepsie zouden krijgen. Deze ontdekking biedt suggestief bewijs dat veranderingen in de parasympathische tonus voorafgaan aan het begin van de diagnose epilepsie bij kinderen.

De studie

In het onderzoek onderzochten de onderzoekers de elektrocardiogrammen van 91 adolescenten en kinderen bij wie de diagnose gegeneraliseerde epilepsie was gesteld, en van 25 neurologisch normale kinderen. De proefpersonen werden gedurende 30 minuten van fase 2 geobserveerd, ook wel lichte slaap genoemd. Tijdens de intervallen werd erop gelet dat tijdens de intervallen geen patiënten een aanval kregen.

Tijdens het onderzoek ontdekten de onderzoekers dat een toename van de hartslag tijdens het inademen en een afname tijdens het uitademen – of respiratoire sinusaritmie – meer uitgesproken was bij epilepsiepatiënten, bij wie de hartslag aanzienlijk lager was.

De veranderingen bleken consistent te zijn met het toegenomen afvuren van de nervus vagus bij kinderen bij wie epilepsie was vastgesteld, vergeleken met kinderen bij wie niet de diagnose epilepsie was gesteld. De nervus vagus fungeert als de primaire stam van het parasympathische zenuwstelsel. Hoe sneller de nervus vagus vuurt, hoe meer het hart vertraagt, wat vooral het geval is tijdens het uitademen.

Wat betekent het?

Galan beweert dat door het verder definiëren van de verschillen in de ademhalingsaritmie tussen kinderen die aan epilepsie lijden en kinderen die dat niet hebben, zij mogelijk de mogelijkheid hebben om biomarkers, of drempelwaarden, te identificeren om degenen die de ziekte hebben of zelfs degenen met een verhoogd risico op epilepsie te diagnosticeren. het ontwikkelen ervan. Bovendien zeggen de onderzoekers dat de bevindingen ook de mogelijkheid bieden dat medicijnen kunnen helpen het autonome zenuwstelsel onder controle te houden, wat op zijn beurt kan helpen epilepsie onder controle te houden.

Onderzoek uit deze studie is gepubliceerd in het online Journal of Neurophysiology.

(Bron)

‍