3 redenen waarom de hersenen alles in de sport bepalen

Als sportgeneeskundig onderzoeker, klinisch beoefenaar en prestatiespecialist heb ik de afgelopen tien jaar geprobeerd de grenzen te begrijpen en te verleggen van hoe we atleten optimaal kunnen conditioneren en rehabiliteren. Een overkoepelende conclusie die ik heb getrokken is dat de neurowetenschappen en de moderne opkomst van sportneurotechnologieën veel te bieden hebben, en al zeer valide manieren hebben opgeleverd om sport naar een hoger niveau te tillen. Toch is de grootste uitdaging voor hun succes nog steeds een gebrek aan begrip dat de hersenen alles in het lichaam regeren. Hier zal ik drie hoeksteenverklaringen bespreken en uitleggen waarom dit eenvoudige paradigma de sportwereld zoveel te bieden heeft, en vervolgens bespreken waar dit toe leidt.

1. De hersenen beheersen alles in het lichaam

Het klinkt als een gewaagde uitspraak, maar het feit dat de hersenen en het centrale zenuwstelsel alles in het lichaam besturen, is eigenlijk een elementaire conclusie. Het immuunsysteem, het autonome systeem, het endocriene systeem, sensorische systemen inclusief perceptuele processen zoals proprioceptie, thermoceptie en nociceptie, worden allemaal geleid door ons biologische supercomputernetwerk van neuronen. Alleen al in de hersenen zijn er tussen de 75 en 125 miljard neuronen , wat vervolgens zijn bereik uitbreidt naar elk deel van het lichaam over 90.000 mijl aan zenuwen , ook samengesteld uit neuronen.

Het centrale en perifere zenuwstelsel lijken eigenlijk meer op een verlengstuk van de hersenen, een beetje zoals de wortels van een boom. In sommige gevallen zijn deze verbindingen heel direct; afzonderlijke neuronen vormen bijvoorbeeld zenuwbundels van de hersenen tot aan de voeten met het oog op snelle reacties. Dus als je voorover buigt om je tenen aan te raken, is de pijn die je voelt letterlijk individuele neuronen die de hele lengte van je lichaam bestrijken terwijl ze worden uitgerekt. Zelfs terwijl u slaapt, werken uw hersenen hard om uw spijsverteringsstelsel te reguleren.

Omdat neuronen net als transistors aan/uit-verwerkingseenheden zijn, functioneert het menselijk lichaam in wezen als een computer, die voortdurend biologische informatie verwerkt. Zonder deze neuronale berekeningen stopt alles. De belangrijkste conclusie is dat om fysieke processen goed te kunnen begrijpen, we ze moeten begrijpen vanuit een systeemperspectief waarin alles, tot op zekere hoogte, wordt gereguleerd door de hersenen en hun innerverende zenuwstelsels.

2. De hersenen zijn een cruciale factor bij het voorspellen van letselrisico

Traditioneel wordt aangenomen dat lichamelijk letsel meestal een lichamelijke oorzaak heeft, bijvoorbeeld als gevolg van bepaalde spier- of gewrichtszwakheden die niet in staat zijn de eisen van bepaalde oefeningen te weerstaan. Als zodanig is de revalidatie bijna uitsluitend gericht geweest op het opbouwen van deze fysieke systemen om beter aan dergelijke eisen te kunnen voldoen. Natuurlijk is deze benadering geldig, maar het is niet het hele plaatje.

Onderzoek uitgevoerd door professor Faubert onderzocht of ACL-verwondingen, die doorgaans zelf worden toegebracht als gevolg van beperkingen in motorische coördinatie, kan worden beïnvloed door de cognitieve toestand van atleten. Om dit te doen, werden atleten getest op jump -sequenties, en ook op dezelfde jump -sequenties tijdens het uitvoeren van NeuroTracker om de cognitieve ladingen van werkelijke sportprestaties te simuleren. Force Plate en Motion Tracking -analyse onthulde dat,

'' ... Hip- en knie -kinematica veranderden aanzienlijk tijdens het springen met NeuroTracker, vergeleken met alleen alleen springen. In het bijzonder was het grootste effect een verandering in de ontvoeringshoek van de knie, wat resulteerde in een verhoogde spanning op de ACL met 60% van de deelnemers. Onze bevindingen suggereren dat sommige mensen gevoeliger zijn voor dit soort verwondingen dan andere. Het suggereert ook dat het gebruik van NeuroTracker tijdens het uitvoeren van bepaalde springoefeningen een geldige methode kan zijn om deze mensen te identificeren. ''

In wezen ontdekte deze studie dat wanneer de hersenen een lage cognitieve belasting hebben, er geen VKB-risico was voor de deelnemers, maar als daar de mentale eisen in verband met competitie aan worden toegevoegd, waren velen vatbaar voor blessures. Hierdoor worden hersenfuncties geïsoleerd als een specifieke oorzaak van letselrisico.

De studie biedt een mooi voorbeeld van hoe een tool zoals NeuroTracker kan worden gebruikt, zowel als simulatie van cognitieve belastingen in het spel, als ook als een methode om veilig objectieve metrieken te bieden die personen kunnen identificeren die risico op lichamelijk letsel lopen. De acceptatie van neurowetenschappen in de sportwetenschap is nog steeds relatief jong, dus ik geloof dat dit soort onderzoek slechts het topje van de ijsberg is.

In feite is dit perspectief de drijvende kracht achter mijn promotieonderzoek, waarin ik onderzoek hoe de herhaalde effecten van langdurige micro-hersenschuddingen door het koppen van de bal bij voetbal feitelijk een directe oorzaak kunnen zijn van VKB-blessures.

Professor Faubert veronderstelde ook dat NeuroTracker -training kon worden gebruikt om de cognitieve zwakke punten die verband houden met het letselrisico te verminderen of te overwinnen. Dit is een gebied van sportgeneeskunde die mijn eigen klinische revalidatiepraktijken heeft gewijd.

3. De hersenen zijn een cruciale factor bij fysieke revalidatie

Het laatste onderzoek naar VKB-letsels toont een zeer gevoelige onderlinge relatie tussen de hersenen en het lichaam. Zoals we hebben besproken, kunnen de hersenen de oorzaak zijn van een VKB-letsel. Echter, eenmaal opgelopen, blijkt dat VKB-letsel specifieke stoornissen in de hersenfuncties veroorzaakt. Bovendien is nu bekend dat deze effecten stoornissen in de bewegingscoördinatie veroorzaken, waarvan is vastgesteld dat ze de effecten van blessures verlengen en revalidatie belemmeren.

Dit betekent dat als u een VKB-blessure behandelt met een traditionele aanpak, puur gericht op fysieke behandeling, de revalidatietijden extreem lang kunnen zijn. Het verklaart misschien waarom professionals in de sportgeneeskunde beweren dat NBA-atleten maar liefst 16 tot 18 maanden revalidatie nodig hebben om volledig herstel te bereiken.

Voor VKB en andere soorten verwondingen ben ik van mening dat het van cruciaal belang is dat revalidatiepraktijken rekening houden met wat ik de neuroplasticiteitsfase van de behandeling noem. Naast fysieke revalidatie moeten we cognitieve zwakheden en/of stoornissen identificeren en deze direct behandelen. Ik heb hierover meerdere presentaties gegeven om verschillende groepen sportgeneeskundigen te onderwijzen.

Ik oefen ook wat ik predik. Naast NeuroTracker gebruik ik een verscheidenheid aan neurotechnologieën om de cognitieve systemen van atleten actief op te bouwen, zodat ze niet alleen kunnen herstellen tot een piekprestatiestatus, maar vanuit een oorzakelijk perspectief, ook de risico's van een lag van de schietpartij verminderen - een enorm probleem in moderne professionele sporten.

Rehabilitatie en prestatieconditionering gaan hand in hand

Het is geen toeval dat ik dezelfde neurotechnologieën die ik gebruik voor revalidatie gebruik, ik ook gebruik voor het verbeteren van elite sportprestaties. Om een ​​voorbeeld te geven van hoe ze hand in hand gaan, gebruik ik NeuroTracker prestatietrainingsprotocollen om de cognitieve vaardigheden van elke atleet op hoog niveau binnen het bereik van hun piekzone te consolideren.

Uit het onderzoek en mijn eigen bevindingen ben ik ervan overtuigd dat dit hun situationele bewustzijn, besluitvormingsvaardigheden en een aantal andere factoren verbetert die centraal staan ​​in het succes van prestaties op het veld. Inderdaad, ik ben momenteel bezig met het publiceren van een groot voetbalstudie in Griekenland, waar we de Europese Champions League -spelers op NeuroTracker eenmaal per week gedurende een heel seizoen hebben getraind en vervolgens hun competitieprestaties hebben gemeten via gedetailleerde statistische analyse. De verre overdrachtsresultaten waren zeer positief en ik ben enthousiast over het delen van dit onderzoek.  

Het mooie van deze benadering is dat ik ook betrouwbare maatregelen krijg van de persoonlijke piekprestatietoestanden van de atleet, evenals hun neuroplasticiteitsniveaus gemeten door de leersnelheid van de NeuroTracker . Dit betekent dat als een atleet een blessure oploopt, ik hun herstel kan volgen en veel nauwkeuriger kan bepalen wanneer ze klaar zijn om terug te keren naar bepaalde trainingsfasen. En nog belangrijker wanneer ze klaar zijn voor de eisen van concurrentie.

Dit is van onschatbare waarde in de huidige cultuur van ultracompetitieve sporten, want als je een speler te lang buiten actie houdt, komen zowel zijn carrière als de prestaties van zijn team in gevaar. Maar aan de andere kant betekent het te vroeg weer op het veld zetten dat ze slecht presteren, of, nog erger, dat ze ernstig opnieuw geblesseerd raken, waardoor soms hun carrière wordt beëindigd .

Een van de grote voordelen van de NeuroTrackeris dat het perfect is voor dual-task neurofysische training en beoordeling. Door de eisen van drempelcognitieve belastingen te integreren met complexe motorische skill-eisen, kan ik de geïntegreerde prestatiesystemen van een atleet robuust testen en trainen. Dit biedt een hogere ecologische training en beoordelingsvaliditeit, en het stelt me ​​ook in staat om gecompromitteerde systemen te identificeren en deze te richten op revalidatiedoeleinden, of om specifieke prestatiegehoogtes te overwinnen in de algehele vaardigheden van een speler.

Dit vermogen om topprestaties te conditioneren en tegelijkertijd objectieve meetgegevens te verzamelen om revalidatieprotocollen rechtstreeks te begeleiden, is een perfecte samenwerking.

De toekomst van sportprestaties en revalidatie

Zoals ik in het begin al zei, beheersen de hersenen en het centrale zenuwstelsel alles in het lichaam. Vanuit een neurowetenschappelijk perspectief is dit een elementaire conclusie, maar als het gaat om sportwetenschappen en sportgeneeskunde is het een paradigma dat slechts langzaam wordt begrepen. Dat gezegd hebbende, de synthese van deze velden vindt snel plaats, waarbij het onderzoek exponentieel groeit.

In de komende vijf tot tien jaar zie ik dergelijk onderzoek dat grote veranderingen drijven in hoe sportcoaches en clinici hun atleten conditioneren. De resultaten zullen transformerend zijn, met name voor het begrijpen van de ware aard van sportletsels, samen met de optimale methoden om ze te behandelen. In deze video praat ik over hoe NeuroTracker een cruciale rol heeft gespeeld in mijn sportprestaties en revalidatiepraktijken, evenals mijn promovendus.