Welkom bij de onderzoeks- en strategiediensten in het snelle tempo van vandaag.
Het kan voor visie-experts en neurowetenschappers tientallen jaren werk vergen om illusies te perfectioneren, omdat ze zijn ontworpen om zeer specifieke methoden te ontrafelen en te ontdekken die onze hersenen gebruiken om de wereld om ons heen te decoderen. Het gaat hierbij om snelkoppelingen die besparen op mentale verwerking, en die eigenlijk heel nauwkeurig zijn... 99% van de tijd. Hier kijken we naar de 1% van de gevallen waarin de zaken niet overeenkomen met de werkelijkheid. Hier zijn zes voorbeelden die verschillende manieren onthullen waarop onze hersenen perceptuele snelkoppelingen gebruiken.
Zonder de video weg te geven, demonstreert dit speciale type perceptuele illusie een aantal interessante manieren waarop onze sensorische processen werken waar we ons doorgaans niet van bewust zijn.
Let op: u moet het geluid inschakelen.
1. Hoe cross-modale sensorische verwerking het ene zintuig ertoe kan aanzetten de manier waarop een ander zintuig wordt ervaren te veranderen (denk aan hoe geur de smaak beïnvloedt). In dit geval beeld en geluid.
2. Hoe een toekomstige stimulus de manier waarop je het verleden waarneemt (op zeer korte tijdschalen) kan veranderen. Een fenomeen dat bekend staat als 'postdictie'.
Hier is een grafische illustratie van het effect.
Deze illusie staat bekend als het 'Bezold-effect', genoemd naar de meteoroloog die het ruim een eeuw geleden ontdekte.
Je vermoedde waarschijnlijk dat de adelaars exact dezelfde kleur hadden. Hoewel onze ogen de afwisselende kleurenbalken duidelijk ontvangen, omdat ze zich dicht bij elkaar bevinden, vindt er in onze visuele verwerking een kleurassimilatie plaats - ook wel 'verspreiding' genoemd.
Het werkt als een soort ruimtelijke kleurmenging, maar dan met onze hersenen in plaats van met een palet. Zoals bij de meeste illusies is het effect specifiek voor de stimuli, dat wil zeggen dat het vergroten van de breedte van de balken het effect verkleint.
Interessant is echter dat wanneer grote kleurvlakken naast elkaar worden geplaatst, het tegenovergestelde gebeurt en kleurcontrast feitelijk polarisatie veroorzaakt.
Dit soort illusie laat duidelijk zien hoe ruimtelijke informatie en kleurinterpretatie nauw met elkaar verweven zijn in onze visuele systemen.
Dit beeld is gemaakt door neurowetenschapper Ryota Kanai van de Universiteit Utrecht en is een variatie op een rasterillusie.
Het is op twee manieren interessant.
Ten eerste zijn er een aantal zwarte stippen in de afbeelding, maar het is lastig om ze te vinden totdat je het grootste deel van de afbeelding hebt gescand door je centrale focus te verplaatsen.
Ten tweede zul je bij het scherpstellen op een zwarte stip merken dat de andere zwarte stippen die je kon zien, snel vervagen tot niets. Terwijl je je op één richtpunt concentreert, kunnen er slechts drie of maximaal vier tegelijk worden waargenomen.
Er bestaat nog steeds enig mysterie en discussie over de visuele mechanismen achter deze illusie, maar een gedeeltelijke verklaring is ons verrassende gebrek aan vermogen om details te zien buiten onze directe centrale focus.
Deze interessante 'Healing Grid'-illusie is gecreëerd door neurowetenschapper Ryota Kanai van de Universiteit Utrecht.
Zoals duidelijk te zien is, is het beeld in het midden regelmatig, maar is het rasterpatroon aan de zijkanten onderbroken.
Maar door simpelweg een korte tijd op het midden van het raster te focussen, zul je merken dat het raster gestaag perfect uitgelijnd raakt - bijna magisch (vandaar de naam 'healing').
Fascinerend genoeg duidt dit op een natuurlijke voorkeur van onze visuele hersenen om orde waar te nemen in plaats van chaos, waardoor feitelijk wordt gematerialiseerd wat er niet is.
Dit is logisch vanuit ecologisch perspectief, want als we dingen tegenkomen die in hoge mate geordend zijn of regelmatig herhalende patronen hebben, zou het ongebruikelijk zijn dat die patronen kapot gaan.
In feite lijken onze hersenen dus gericht op het extrapoleren van orde, zelfs als zintuiglijke informatie deze tegenspreekt.
Dit is een mooi vluchtig voorbeeld van het 'interne model', waarbij we het grootste deel van de realiteit die we daadwerkelijk ervaren, opbouwen.
Veel visuele illusies kunnen niet bewust worden gecontroleerd, terwijl andere behoorlijk gevoelig zijn.
Dit beeld is een voorbeeld van een bijzonder sterke illusie van beweging. Dit gebeurt echter omdat we onmiddellijk visueel nieuwsgierig worden en ons brandpunt rond het beeld scannen om het beter te begrijpen (zonder dat we ons daarvan bewust zijn).
Zoals de toonaangevende visie-expert professor Faubert uitlegde: ‘Dit soort illusies wordt in wezen veroorzaakt door oogbewegingen (of knipperingen) die transiënten genereren die door bewegingsneuronen worden geïnterpreteerd als beweging afhankelijk van het patroon’ .
In dit geval kun je door simpelweg weerstand te bieden aan die automatische drang en je direct op het centrale punt te concentreren, de beweging vertragen en met een beetje mentale inspanning helemaal tot stilstand brengen.
Op deze manier kunnen visuele illusies fungeren als een eenvoudige vorm van neurofeedback, die de controle over onze visuele en mentale focus in realtime weerspiegelt.
Deze echte foto is het hoofdkantoor van een bedrijf in keramische tegels in Engeland, waar wordt getoond wat er allemaal met tegels kan worden gedaan.
Vermoedelijk heb je geraden dat het een optische illusie is die bestaat uit volledig vlakke tegels. De techniek maakt gebruik van vervormingen in de lay-out van de vierkanten die overeenkomen met wat onze geest verwacht als het oppervlak echt gebogen zou zijn, ook wel een antropomorfe illusie genoemd. Het effect werkt alleen vanuit één perspectief, in dit geval kijk je door de gang.
Op één niveau is dat eenvoudig te rationaliseren. Stel je nu voor dat je voor de eerste keer door die gang loopt en wat je fysieke instincten zouden zijn. Geest boven materie of materie boven geest?
Deze eenvoudige afbeelding met een gekopieerde bus is een mooi en duidelijk voorbeeld van de Ponzo-illusie.
Ons brein bouwt onze visuele realiteit op met behulp van contextuele signalen, in plaats van simpelweg wat we zien. Hier biedt perspectief een sterke vooroordeel dat de bus die verder weg ligt relatief veel groter moet zijn dan de dichtstbijzijnde bus.
Interessant is dat dit weten niet erg helpt om ze als even groot te beschouwen, omdat het effect behoorlijk krachtig is.
De simpele conclusie is dat de werkelijkheid net zo goed gaat over wat we onbewust voorspellen, dan alleen over de directe visuele informatie die we ontvangen.
Welkom bij de onderzoeks- en strategiediensten in het snelle tempo van vandaag.
Hier zijn enkele fascinerende neurowetenschappelijke bevindingen over het menselijk brein die u misschien nog niet kent.
Een diversiteit aan NeuroTracker-onderzoeksbenaderingen heeft geleid tot een aantal fascinerende inzichten over hoe de hersenen de menselijke prestaties en welzijn beïnvloeden
Krijg een overzicht van de tests die zijn ontworpen om te decoderen hoe uw grijze massa functioneert.
Het #1 meest wetenschappelijk gevalideerde cognitieve trainingssysteem ter wereld. Gebouwd op 20 jaar neurowetenschappelijk onderzoek door toonaangevende autoriteiten in hun vakgebied. Verbeter uw hersenen en prestaties.
