Bestaat er een epidemie van onoplettendheid op scholen?

Leraren en ouders maken zich zorgen over een toenemend probleem in de klas: onoplettendheid. In onze steeds digitalere wereld dreigt het onderwijs te worden overstemd door een constante stroom elektronische informatie in de onderling verbonden levens van kinderen.

Vergelijkbaar met een concept dat we hebben besproken in een recente blog over het welzijn van werknemers, lijkt technologie zowel een deel van het probleem als een deel van de oplossing te zijn. Dus hier zullen we bekijken hoe dit ogenschijnlijk tegenstrijdige idee een centrale rol speelt in het veranderen van het onderwijs in de 21e eeuw.

Met technologie doordrenkte levensstijlen

De meeste kinderen op de middelbare school hebben nog nooit een wereld zonder internet gekend. Met de dramatische verlaging van de kosten van krachtige mobiele computerapparatuur, naast de alomtegenwoordige connectiviteit, worden kinderen op een pad geleid waar algoritmen hen van zonsopgang tot zonsondergang laten klikken, scrollen en vegen.

Volgens het laatste onderzoek 95% van de tieners toegang tot smartphones. Hoewel dit veel voordelen met zich meebrengt, tonen onderzoeken aan dat de meeste tieners zich zorgen maken dat ze te veel tijd op hun telefoon doorbrengen, maar dat ze zich toch angstig of overstuur voelen als ze geen toegang meer hebben tot hun apparaten. Het is duidelijk dat het informatietijdperk jonge mensen voor ontwikkelingsproblemen plaatst waar volwassenen nooit mee te maken hebben gehad.

Aandacht - de eerste causaliteit op het digitale slagveld

Hoewel het idee van daadwerkelijke technologieverslaving nog steeds een onderwerp van discussie , wordt de impact ervan op de aandacht in de echte wereld een steeds grotere zorg. Uit sommige onderzoeken blijkt zelfs dat het aandachtsniveau van jongeren jaar na jaar afneemt.

Dr. Jim Taylor , auteur van Raising Generation Tech , legde uit waarom de invloed van technologie cruciale gevolgen kan hebben voor de intellectuele ontwikkeling van een kind.

“Er is steeds meer bewijs dat technologie, sociale media, directe toegang tot internet en smartphones het concentratievermogen van kinderen schaden. We veranderen fundamenteel de manier waarop kinderen denken en de manier waarop hun hersenen zich ontwikkelen.”

De grootste zorg is dat leerlingen zo gewend raken aan de constante prikkels van smartphone-apps en digitale media, dat hun aandachtsbandbreedte verzadigd raakt als het gaat om leren in de klas. En zonder aandacht is leren een onvermijdelijk slachtoffer.

Het belang van aandacht bij het leren

Neuroontwikkelingswetenschapper Domenico Tullo , van het Perceptual-Neuroscience Laboratory aan de McGill University, legde uit dat aandacht een cruciaal intellectueel vermogen is in de klas. Het is essentieel dat leerlingen zich selectief kunnen concentreren op relevante informatie, afleidingen kunnen buitensluiten, zich op meerdere dingen tegelijk kunnen concentreren en deze denkprocessen gedurende langere tijd kunnen volhouden.

Dr. Taylor is ook van mening dat leerlingen, zonder het vermogen ergens aandacht aan te besteden, informatie niet effectief kunnen verwerken. Dit betekent dat nieuwe kennis niet goed in het geheugen wordt geconsolideerd, wat tot gevolg heeft dat kinderen niet in staat zijn informatie te interpreteren, analyseren en evalueren – de basis van leerprocessen.

In dit licht is aandacht in de klas niet alleen een waarde op zichzelf, maar fungeert het ook als toegangspoort tot hogere vormen van leren, wat leidt tot dieper begrip en onafhankelijke vormen van denken.

De uitdaging voor leraren

Een gemeenschappelijke uitdaging waarmee leraren nu worden geconfronteerd, is de zeer korte aandachtsspanne van studenten. Leraren melden doorgaans dat ze, wanneer ze met de klas praten, de aandacht van hun leerlingen niet langer dan 30 seconden per keer kunnen vasthouden. Als gevolg hiervan hakken veel leraren lessen eenvoudigweg in kleinere stukjes, waardoor het risico bestaat dat ze de kans verliezen om diepere begripsvaardigheden te ontwikkelen.

Een ander belangrijk probleem is dat kinderen het steeds vermoeiender vinden om complexe of lange teksten te lezen zonder regelmatige pauzes. Er wordt gedacht dat een sleutelfactor in dit probleem de migratie is van op tekst gebaseerde media naar digitale apps met veel afbeeldingen, zoals Instagram, Facebook en Snapchat.

In dezelfde geest vormt de kracht van zoekmachines als Google een onderkend probleem van slechte geheugenontwikkeling . Dit komt omdat nieuwsgierigheid, gecombineerd met de inspanning om antwoorden of problemen uit te werken, een cruciaal aspect is van geheugenvorming. Het bijna onmiddellijke vermogen om antwoorden schijnbaar uit het niets te halen, omzeilt het aanspannen van deze belangrijke mentale spieren – een proces dat cognitieve ontlading .

Ten slotte gaan de veranderingen te snel om bij te houden. Leraren zijn feitelijk nooit opgeleid om met onderwijs in een digitale wereld om te gaan; de meesten hebben hun beroepskwalificaties verworven te midden van dikke schoolboeken en schoolborden. Het opzetten van nieuwe lerarenopleidingen zou waarschijnlijk jaren duren, en door de meedogenloze snelheid waarmee de technologie evolueert, kunnen ze zelfs achterhaald zijn tegen de tijd dat leraren ze in de praktijk kunnen brengen.

De grens trekken op het gebied van technologie

Omdat traditionele lesmethoden slecht toegerust zijn om te gedijen in de digitale wereld, vormen docenten hun eigen strategieën om zich aan de uitdagingen aan te passen. In een poging het onderwijs te verdedigen tegen de gevaren van de technologie hebben velen de strengere aanpak gevolgd door mobiele apparaten op scholen te verbieden, wat in sommige casestudies tot betere cijfers heeft geleid.

Dit helpt natuurlijk niet als kinderen buiten school aan digitale apparaten worden gekluisterd. Daarom worden programma's als Apple's Screen Time – die de toegang tot digitale media beperken tot slechts bepaalde tijden van de dag – gezien als een tag-team-tactiek tussen leraren en ouders.

Sommige leraren beginnen hun lessen zelfs met mindfulness-oefeningen, in een poging de aandacht die buiten het klaslokaal verloren is gegaan, opnieuw te richten. Een andere strategie is om studenten te laten vasthouden aan het met de hand maken van aantekeningen en het schrijven van essays. Uit onderzoek blijkt dat pen en papier effectiever zijn als het gaat om het vasthouden van informatie dan schrijven op computers.

Andere initiatieven zijn onder meer het verzet tegen het investeren in technologie boven leraren, en het proberen de face-to-face interactie van leerlingen met hun leraren te maximaliseren, wat nog steeds als het belangrijkste onderdeel in de klas wordt beschouwd.

Technologie omarmen

In direct contrast met deze benadering van het verdedigen van onderwijs tegen technologie, is er een toenemende beweging om digitale platforms te omarmen om de betrokkenheid van studenten te stimuleren. Op een eenvoudiger niveau houdt dit in dat docenten kleine colleges opnemen op YouTube, zodat leerlingen deze vanuit huis kunnen bekijken en deze vervolgens in de klas kunnen uitbreiden.

Meer technisch onderlegde benaderingen omvatten gespecialiseerde leerplatforms zoals Flipgrid , waarmee studenten video's van hun eigen opgenomen presentaties kunnen delen. Of leesplatforms zoals Lexia , die gamificatie gebruiken om kinderen te motiveren om elk volgend nieuw hoofdstuk te bereiken.

Een belangrijk voordeel van deze onderwijsstijl is dat toegang tot technologie een grote rol speelt bij het dichten van de kloof voor studenten in gezinnen met lage inkomens. Het past ook bij het idee dat wanneer studenten afstuderen naar echte banen, ze beter uitgerust zullen zijn voor de overgang naar banen in de informatie-economie, die zeer waarschijnlijk ook digitaal gebaseerd zal zijn.

Hoe moet het onderwijs evolueren voor digitaal-native studenten?

Te midden van alle uitdagingen en oplossingen komt Blended Learning In wezen gaat het hierbij om het beheersen van de negatieve aspecten van technologie, terwijl de voordelen ervan worden benut. Maar als het gaat om het uitzoeken hoe een effectief recept eruit zal zien, is er ongetwijfeld nog een lange weg te gaan.

Dwayne Matthews , onderwijsstrateeg en recente winnaar van de BAIE Trailblazer Award, verklaarde : 'Wat er ook gebeurt, we moeten studenten in staat stellen om te slagen in een wereld die hen voortdurend probeert af te leiden.'

Hij is van mening dat, omdat de informatielast exponentieel groeit en steeds meer aandacht opslokt, studenten hun selectieve aandacht en aanhoudende aandacht actief moeten trainen om een ​​onderwijsprestatievoordeel te behalen. Dit zal steeds belangrijker worden naarmate we verder de 21e eeuw ingaan.

Als je meer wilt lezen over de uitdagingen en voordelen van technologieën, bekijk dan deze gerelateerde blogs.

Hoe kunnen we de leerresultaten verbeteren?

8 eigenschappen van goed presterende studenten

‍