Kunnen sportblessures worden voorspeld?

In deze blog bekijken we hoe de toekomst van de sport kan helpen atleten blessurevrij te houden door erachter te komen wat er in hun hersenen omgaat.

De kosten voor sportteams

In de hedendaagse ultracompetitieve cultuur worden professionele atleten meer dan ooit gedwongen om het hele jaar door te trainen en te presteren. Dit veroorzaakt een aanhoudende tsunami aan verwondingen. Om de Engelse Premier League als voorbeeld te nemen: de ploeg van Manchester United heeft de afgelopen drie seizoenen maar liefst 187 blessures opgelopen, wat hen minstens 74 miljoen dollar aan lonen heeft gekost. Alleen al in het seizoen 2017 hadden slechts zes van de beste EPL-clubs 15.268 dagen aan spelersblessures.

Veel hiervan omvatten terugkerende blessures of klopeffecten van blessures na revalidatie. Zelfs bij grote teams van topartsen, fysio’s en bewegingswetenschappers komen blessures veelvuldig en vaak onvoorspelbaar voor.

De neurofysische dimensie

Traditioneel hebben sportteams alleen gekeken naar de fysiologische dimensie van blessures: welke schade is aangericht aan het lichaam en de staat van herstel ervan. Uit een experimenteel onderzoek naar het letselrisico blijkt echter dat cognitieve factoren een verborgen en cruciaal aspect van het letselrisico kunnen zijn.

Professor Faubert, van het Faubert Lab aan de Universiteit van Montreal , was al vele jaren geïnteresseerd in de symbiose tussen cognitieve en motorische prestaties van topsporters. Zijn onderzoek had ontdekt dat het NeuroTracker -leersysteem kon worden gebruikt om een ​​geïntegreerde neurofysische benadering van training toe te passen. Met deze methodologie kunnen atleten hun algehele prestaties sneller verbeteren met dual-task training (cognitieve + motorvaardigheden), vergeleken met training met één taak.

Verrassend genoeg was dit alleen effectief als atleten eerst hun cognitieve training consolideerden. Een ander onderzoek toonde aan dat als dubbele taken te vroeg zouden worden ingevoerd, de leerpercentages zouden afnemen. Dit leidde tot het concept dat motorische vaardigheden gevoelig kunnen worden beïnvloed door cognitieve belasting.

Het testen van de pluspunten

Dit effect werd gezien in niet -gepubliceerd onderzoek met NHL -spelers. De atleten voerden puck -hantering uit tegelijkertijd als NeuroTracker. De verschillen tussen puck -hantering alleen, in combinatie met NeuroTracker, waren groot. Motion -trackingpatronen van de stok onthulden dat de puck -hanteringsvaardigheden aanzienlijk daalden.

Interessant is dat de spelers, die geen voorafgaande training hadden op NeuroTracker, hun fysieke vaardigheden niet opmerkten.

Het testen van de letselhypothese

Bij snelle competitieve sporten is cognitieve overbelasting gebruikelijk. Professor Faubert veronderstelde dat deze cognitieve belasting de motorische vaardigheden onder druk zou kunnen aantasten, wat een cruciale factor zou zijn voor het risico op blessures. Om de theorie te testen beoordeelde hij voetbal-, volleybal- en voetballers op een motorische oefening waarbij twee sprongen met één been betrokken waren. Deze acties werden gekozen om druk uit te oefenen op de voorste kruisband ( VKB ). Jaarlijks worden ongeveer 200.000 atleten in de Verenigde Staten getroffen door een VKB-scheur of verstuiking. Het is zowel een veel voorkomende als een problematische blessure, omdat deze meestal aan zichzelf wordt toegebracht en plaatsvindt zonder contact met anderen.

Om hun bewegingen vast te leggen, werkte hij samen met een deskundige op het gebied van de biomechanica. Met behulp van krachtplaten en motion capture van 36 lichaamspunten onderzochten ze nauwkeurig de bewegingsnuances van elke sprong.

Wat is er gevonden

In alle atleten veranderden hip- en knie -kinematica aanzienlijk tijdens het trainen met NeuroTracker , vergeleken met alleen maar alleen springen. In het bijzonder was het grootste effect een verandering in de ontvoeringshoek van de knie. Met 60% van de deelnemers veroorzaakte dit druk op de ACL die direct werd geassocieerd met een verhoogd risico op letsel.

Dus als je alleen de sprongen alleen uitvoert, geen bewegingsproblemen. Bij het springen met cognitieve belasting werd echter de gevoeligheid voor letsel onthuld. De bevindingen suggereren dat sommige mensen meer vatbaar zijn voor dit soort verwondingen dan andere en dat het gebruik van NeuroTracker een geldige methode kan zijn om ze te identificeren.

Voorbij ACL-risico

Hoewel de focus van deze specifieke studie specifiek was voor het risico op ACL -letsel, kan het concept van neurofysische belastingen geldig zijn voor de meeste soorten verwondingen. Aangezien NeuroTracker een cognitieve beoordeling is die flexibel kan worden gecombineerd met een hele reeks motorvogeloefeningen, kan het een praktische oplossing zijn voor het testen van de echte revalidatiestatus van specifieke verwondingen, evenals voor het beoordelen van prestatiebereidheid.

Bovendien NeuroTracker de cognitieve bandbreedte van atleten -en biedt de mogelijkheid om het risico op letsel preventief te verminderen. Dit is de reden waarom professor Faubert van plan is te zien is dat dit in feite het geval is,

“We zijn van plan om een ​​vervolgonderzoek te onderzoeken als NeuroTracker -training dit soort letselrisicofactoren kan omkeren. We hopen dit te bereiken met behulp van vergelijkbare bewegingsbeoordelingen, die voor en na de training zullen worden uitgevoerd. Als onze hypothese geldig is, kunnen atleten mogelijk cognitieve training gebruiken om hun risico op een blessure te beperken. ”

Een effectieve cognitieve interventie voor blessurepreventie zou het gezicht van de moderne sport zoals wij die kennen kunnen veranderen, en atleten kunnen helpen de psychologische stress te vermijden die gepaard gaat met het niet meedoen aan het spel.

U kunt meer lezen in onze gerelateerde blogs.

Hoe de hersenen en het lichaam verbonden zijn bij sportprestaties

‍