Welkom bij de onderzoeks- en strategiediensten in het snelle tempo van vandaag.
Vanwege COVID-19-beperkingen besloot een groep neurowetenschappers van de Universiteit van Victoria te onderzoeken of NeuroTrackerX de normen kon handhaven van de laboratoriumversie die in hun vele jaren van onderzoek werd gebruikt. Naast het uitvoeren van een haalbaarheidsstudie wilden ze ook de mogelijkheden testen voor klinisch gebruik op afstand voor de beoordeling en revalidatie van neurologische stoornissen, zoals hersenschuddingen. Hier zullen we een samenvatting van de belangrijkste bevindingen bekijken.
Afgezien van de uitdagingen die de lockdowns met zich meebrachten bij onderzoek naar de gezondheid en prestaties van de hersenen, biedt onderzoek op afstand de mogelijkheid om onderzoeken uit te voeren met veel grotere aantallen deelnemers en tegen aanzienlijk lagere kosten. Het hebben van meer deelnemers vergroot de statistische betrouwbaarheid van de bevindingen, en maakt het mogelijk een breder scala aan populaties en gezondheidsproblemen in één onderzoek op te nemen voor vergelijkende analyses. Het maakt deelname aan onderzoeksstudies ook veel toegankelijker, waardoor een efficiëntere werving mogelijk wordt en geografische beperkingen worden opgeheven.
Het onderzoeksteam merkte ook op dat eerder onderzoek het veelbelovende potentieel van NeuroTracker als therapeutisch hulpmiddel voor overlevenden van hersenletsel aantoonde, en wilde daarom de bruikbaarheid ervan als telezorgoplossing beoordelen.
Het team probeerde met name te testen of de opzet van de thuisversie variaties in de resultaten zou opleveren ten opzichte van de laboratoriumversie. De belangrijkste verschillen tussen beide zijn de grootte van het scherm en de methode die wordt gebruikt om de binoculaire stereo 3D die nodig is voor de NeuroTracker-oefening.
Om dit te doen voerden ze een vergelijkend onderzoek uit waarbij twee groepen deelnemers drie NeuroTracker-sessies uitvoerden, twee dagen per week, gedurende vier tot vijf weken. De ene groep voerde het trainingsprogramma uit in het laboratorium, terwijl de andere groep een thuisprogramma volgde.
Beide groepen waren vrijwillige deelnemers en waren gelijk in leeftijd (gemiddeld 50 jaar oud), cognitieve gezondheid en geslachtsverdeling.
De laboratoriumopstelling maakte gebruik van een actief 3D- systeem met een 52-inch 3DTV. Deze methode maakt gebruik van een speciale sluiterbril, die 60 keer per seconde van ondoorzichtig naar transparant flikkert, afwisselend tussen elk oog. De sluiterbril is nauwkeurig gesynchroniseerd met het 3DTV-scherm, waardoor effectief een snelle stroom van verschillende beelden naar elk oog kan worden verzonden.
De thuisgebaseerde opstelling maakte gebruik van een anaglyph 3D-bril, die een enkele stroom beelden scheidt via kleurfiltering. Dit gebeurt via lenzen die speciaal zijn gekalibreerd voor de videoweergave van de NeuroTrackerX-software. Het belangrijkste voordeel is dat stereo 3D kan worden bereikt op een alledaagse computer of tv-scherm, zonder dat er speciale hardware nodig is. Alle deelnemers trainden thuis op een computer met een 22 inch monitor van de onderzoekers.
Voor beide groepen werden duidelijke instructies gegeven over het uitvoeren van de training, inclusief het zitten op de juiste afstand van de 3DTV of het computerscherm, zodat hetzelfde gezichtsveld werd bereikt. Een belangrijk verschil was echter dat de laboratoriumgroep persoonlijk werd begeleid, terwijl de thuisgroep de training zonder toezicht uitvoerde.
Uit een haalbaarheidsanalyse bleek dat vrijwilligersdeelnemers uitzonderlijk hoge rekruterings- en retentiepercentages hadden. Specifiek voor de externe gebruikers bleek uit de vragenlijstbeoordelingen dat het programma zeer eenvoudig te gebruiken was, en uit de trainingsgegevens bleek dat het therapietrouwpercentage 90% bedroeg bij het zelfstandig voltooien van het programma van 4 tot 5 weken. Onder de 10% van de sessies die niet werden voltooid, bevonden zich deelnemers die gezondheidsproblemen hadden, zoals een operatie of aanzienlijke tijdsdruk.
De trainingsgegevens van beide groepen werden geanalyseerd op individuele sessiescores, leerpercentages tussen sessies en algehele verbetering.
Afgezien van een iets hoger startpunt voor de laboratoriumgroep, bleek uit meerdere statistische analysemethoden dat de prestaties in beide groepen vrijwel identiek waren, met een betrouwbaarheidsinterval van 95%.
Concluderend stelden de onderzoekers.
''NeuroTrackerX is een haalbare methode voor cognitieve training thuis voor onderzoek. Onder deze omstandigheden suggereert dit onderzoek dat de thuisversie een zeer vergelijkbare trainingsomgeving biedt als de in-lab-versie en voor onderzoeksdoeleinden kan worden gebruikt.''
De studie werd gefinancierd door de Canadian Institutes of Health Research Strategy for Patient Oriented Research, een Canadian Institutes of Health Research Project Grant en een Canadian Institutes of Health Research Canada Graduate Scholarship.
Het open access onderzoek kunt u hier lezen.
Welkom bij de onderzoeks- en strategiediensten in het snelle tempo van vandaag.
Bekijk onze handleiding voor het navigeren door het datagestuurde venster van NeuroTracker naar de hersenen.
Bekijk zeldzaam onderzoek naar de verregaande overdrachtseffecten van cognitieve training naar professionele sportprestaties.
Ontdek neurowetenschappelijke bevindingen over de invloed van sport op cognitie op hoog niveau.
Het #1 meest wetenschappelijk gevalideerde cognitieve trainingssysteem ter wereld. Gebouwd op 20 jaar neurowetenschappelijk onderzoek door toonaangevende autoriteiten in hun vakgebied. Verbeter uw hersenen en prestaties.
