Prestaties verbeteren met het NeuroTracker-leersysteem

Het NeuroTracker Learning System is een wetenschappelijke methode voor versnelde verbeteringen in neurofysische prestaties. Deze gepatenteerde techniek is gedurende meerdere jaren ontwikkeld door professor Faubert onder Amerikaanse, Canadese en Europese topsporters. Hier krijgen we een idee waar het allemaal om draait.

De leercurve

NeuroTracker-training levert doorgaans sterke leercurves in alle bevolkingsgroepen, of het nu gaat om topsporters zoals sportsterren en militaire special forces, of om lager functionerende bevolkingsgroepen zoals ouderen en kinderen met leerproblemen. Dit is vastgesteld vanuit ruim 700 NeuroTracker-trainingscentra over de hele wereld, evenals via 40 gepubliceerde NeuroTracker-onderzoeken .

Vanwege de voorspelbaarheid van deze conditioneringseffecten kunnen alle factoren die van invloed zijn op de NeuroTracker-training in de leercurve aan het licht komen.

De effecten van stadiongeluid

Een voorbeeld hiervan is een aankomend onderzoek aan de Universiteit van Regina . Hoofdonderzoeker Kim Dorsch wilde uitzoeken of de mentale prestaties van voetballers werden geholpen of gehinderd door het lawaai van het publiek dat spelers in het stadion ervaren. Ze testte twee groepen voetballers op NeuroTracker, de ene groep zonder geluid en de andere met het schetterende gebrul van het publiek.

De initiële NeuroTracker-scores waren vergelijkbaar, maar na 18 sessies was de lawaaigroep gestaag gestegen naar superieure scores. Voor het eerst bleek hieruit dat stadiongeluid een stimulerend effect zou kunnen hebben op de cognitieve en leerfuncties van atleten op hoog niveau.

Gevoeligheid leren

Aan de andere kant werd in 2012 ontdekt dat zelfs topsporters aan de top van hun kunnen hun leerproces belemmerd konden krijgen door simpelweg op te staan. Deze ontdekking werd gedaan door professor Faubert toen hij de beste NHL-, EPL- en Rubgy-teams testte en zag dat er iets ernstig mis was met de leercurven van een van de NHL-teams (roze lijn hieronder).

Hij groef dieper en ontdekte dat de spelers van het team al hun NeuroTracker-trainingen staand hadden gedaan, terwijl alle andere teams trainden volgens de instructies – zittend. Alleen al de extra cognitieve belasting van het balanceren tijdens het staan ​​hield de volledige mentale focus van de atleten tegen. Professor Faubert beschreef de betekenis van deze bevinding:

“Een belangrijk inzicht dat we ontdekten was dat zelfs kleine, simpele verschillen in training van invloed kunnen zijn op het vermogen van een atleet om zijn prestaties te verbeteren. De mentale hulpbronnen die betrokken zijn bij het evenwicht en de proprioceptie bij het staan, remden duidelijk het vermogen van deze atleten om op cognitief niveau te presteren en zich aan te passen. Dit is nogal opmerkelijk gezien het feit dat de betrokken mentale hulpbronnen van zeer laag niveau zijn vergeleken met sport. Het werd mij duidelijk hoeveel fysieke motorische vaardigheden en cognitieve vaardigheden met elkaar verweven zijn.”

Door aan te tonen hoe nuttig cognitieve beoordelingen zouden kunnen zijn, opende de bevinding een nieuwe weg voor neurofysisch prestatieonderzoek.

Evoluerende training door dubbele taken

Hoewel het aanvankelijk leek dat geïsoleerde cognitieve training het beste leervermogen opleverde, was dit slechts het eerste stukje van de puzzel. Een ander onderzoek onder Olympische atleten in het Catalaanse High Performance Center in Barcelona toonde aan dat complexe dubbele taken met succes konden worden geïntegreerd met NeuroTracker. De sleutel was timing.

Gedurende een NeuroTracker-programma van 26 sessies evolueerde de training van zitten naar staan, naar een complexe evenwichtstaak. Hoewel staan ​​en evenwicht de NeuroTracker-scores beïnvloedden, waren de effecten slechts tijdelijk. Dit komt omdat de atleten eerst een training van 15 sessies zittend hadden afgerond. Hierdoor konden de atleten zich snel aanpassen aan dubbele taken en NeuroTracker uitvoeren op een niveau waarop ze normaal gesproken zouden zitten als ze gewoon zaten. Het onderzoek toonde aan dat met de juiste trainingsbelasting in de loop van de tijd nieuwe niveaus van neurofysische prestaties konden worden bereikt.

Professor Faubert gelooft dat dit komt doordat NeuroTracker de hersenen consolideert en deze voorbereidt op leren. Dit wordt ondersteund door bewijs dat NeuroTracker-training de hersengolfactiviteit duurzaam stimuleert op manieren die verband houden met verhoogde neuroplasticiteit.

Deze video geeft een idee van hoe dual-task training in de loop van de tijd kan evolueren:

Hier kunnen we ook zien hoe dubbele taken kunnen worden aangepast om aan de specifieke prestatiebehoeften van een sport te voldoen:

Presteren onder druk

Een grote uitdaging bij coaching is het simuleren van druk op wedstrijdniveau tijdens trainingen. Hoe zwaar de training ook is, fysieke training alleen volstaat niet.

Met het NeuroTracker Learning System kunnen coaches daarentegen geleidelijk de grenzen van hun prestaties verleggen. Dit komt omdat NeuroTracker atleten altijd op hun mentale drempel test. Wanneer fysieke vaardigheden onder cognitieve belasting onder de knie kunnen worden, kunnen ze worden omgezet in superieure prestaties op het veld wanneer dat er het meest toe doet. Met de belangrijkste principes van consolidatietraining gevolgd door een geleidelijke integratie van duale taken met prestatiespecificiteit - the sky is the limit!

Lees hier onze gerelateerde blogs.

De meerdere fasen van NeuroTracker-training – Prestaties

Prestaties beheersen op de Ronaldo-manier (Expert's Corner)

Hoe hersenen en lichaam met elkaar verbonden zijn bij sportprestaties (Expert's Corner)

‍